Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 160

Als laatste stap ik de keuken binnen waar Eva al druk in de weer is.
'He lieffies' begroet ik mijn twee grootste schatten.
'Papa' keek Stella op van de televisie.
'He prinses' gaf ik haar een dikke knuffel.
'Mama is heel boos op jou' verraadde ze de boel vast.
'Ohjee' trok ik vragend mijn wenkbrauwen op wat ik verkeerd gedaan had.
'En waarom is mama boos op mij' sloeg ik mijn armen van achter om haar heen.
'Ik ben bezig' duwde ze me opzij zonder ook maar om te kijken.
'Ho nou sorry hoor' deed ik gauw een stap opzij. 'Het is zeker allemaal mijn schuld vandaag' liep ik alweer terug naar mijn dochter die wel blij was om me te zien.
'Misschien kan je even vertellen waar je bent geweest' riep ze me na.
'Straks oké' kroop ik bij Stella op de bank.
'Dan niet' zette ze met een hoop kabaal de pan terug op het fornuis.
'Het hoeft niet stuk' keek ik verbaasd op, om haar plotselinge reactie.
'Je bent ineens de hele dag pleiten, niemand die weet waar je uithangt. Ik niet, Leon niet' kwam haar frustratie eruit.
'Mechels wist het wel' haalde ik mijn schouders op.
'Was het werk dan' was het duidelijk dat ze daar niks van geloofde.
'Nee dat niet' kon ik het dan ook niet ontkennen.
'Ben je dan met haar of met mij' was ze echt kwaad op me.
'Met jou natuurlijk. Maar kan dit straks' doelde ik op Stella die er ook bij zat. Ik wilde niet dat zij hier getuige van was, en ook niet van de rest.
'Je was in Amsterdam' mokte ze toch nog even verder.
'Je weet dus wel waar ik was' was ik nu nog verbaasder. Waarom deed ze dan zo nukkig als ze wist waar ik was.
'Ik weet toch niet wat je daar deed. Ja je moest iets doen' zat het haar nog steeds niet lekker.
'Het heeft niks met jou te maken oké' stelde ik haar gerust.
'Ben je bij Nicole geweest' liet ze het toch niet rusten.
'We zouden het straks doen' ontwijkte ik haar vraag.
'Ja of nee' bleef ze toch doorgaan.
'Eef' schudde ik mijn hoofd. 'Niet nu' maakte ik haar duidelijk.
'Gaan jullie ruzie maken' hing Stella op de rugleuning van de bank terwijl ze onze kant uit keek.
'Nee lieverd, papa en mama zijn het even niet met elkaar eens' stelde ik haar gerust dat er niks aan de hand was. 'Jij bent het soms toch ook ergens niet mee eens. Als je geen televisie mag kijken, of dat je naar bed moet' maakte ik een opsomming om haar duidelijk te maken dat het niet zo ernstig was.
'Hm oké' leek ze er genoegen mee te nemen.
'Maar dan moet je wel sorry zeggen' attendeerde ze me er toch nog even op.
'Maar mama is het er niet mee eens' was ik het daar niet mee eens.
'Allebei sorry zeggen' was haar conclusie vervolgens. 'Doe dan' wachtte ze af tot we het zouden doen.
'Sorry Eef' ging ik uiteindelijk als eerste overstag ook al vond ik het niet mijn taak. Ik wilde Stella dit niet aandoen.
'Kom op Eef' spoorde ik haar aan hetzelfde te doen.
'Sorry' ging ook zij overstag al was het weinig gemeend.
'Knuffel en een kus' was Stella nog niet tevreden.
'Als je maar weet dat ik het niet meen' moest ze dan ook nog even kwijt terwijl ze wel deed wat ons werd opgedragen.
'Kom eten spook' liet ik het voor nu maar zo. Straks zouden we wel verder zien.