Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 100

En dat is 100!
Daar komt een hele preek ☺
Toen ik dit verhaal geschreven had, was ik er eigenlijk niet geheel tevreden over. Ik was eigenlijk bang dat het een beetje te langdradig was, maar jullie reacties en schreeuw om fleva hebben mij echt overtroffen. Zo slecht is het verhaal dan toch niet, denk ik. Bedankt hiervoor en nu gauw verder. Op naar de laatste 70 hoofdstukken.
En jullie zijn te gek ❤️

Met het brood in mijn hand geklemd klopte ik op de oude houten deur.
'Bezorgservice' hield ik vervolgens mijn hand in de lucht toen de deur voor me openging.
'Het hoeft echt niet' schudde Eva lachend haar hoofd.
'Jawel. Het was mijn schuld' bleef ik erbij. 'Mag ik nog binnenkomen' zette ik vervolgens een stap dichterbij.
'Ja natuurlijk' deed ze een stap achteruit om me naar binnen te laten.
'Waar is mijn prinses' vervolgde ik mijn weg naar de keuken waar ik Stella hoorde zingen.
'Papa' verscheen er een grote lach op haar gezicht. 'Ik maak spaagettie' roerde ze door een pan heen.
'Zo dat is lekker' wierp ik een blik in de pan.
'Volgens mij maakt vooral mama de spaghetti en snoep jij uit de pan' kietelde Eva haar.
'Echt niet' was ze het er absoluut niet mee eens. Maar de grote lach en de ondeugende ogen spraken boekdelen.
'Kijk eens' hield ik de zak met brood ook voor haar in de lucht.
'Boterham' giechelde ze.
'Niet meer aan de eendjes geven he' legde ik het naast haar neer op het aanrecht.
'Nee zelf opeten' schudde ze haar hoofd dat ze het wel wist.
'Doe jij vast de tafel dekken' stelde Eva haar voor.
'Ja' knikte ze enthousiast. 'Papa ook' keek ze me vragend aan met die smekende oogjes.
'Papa moet nog werken schat' schudde ik mijn hoofd. 'Ik kwam stiekem even een nieuw brood brengen zodat ik even met jou kon knuffelen' greep ik haar vast om haar vervolgens stevig te knuffelen. Het verhaal over werk was dan wel niet waar, maar ik wilde niet weer zo nee zeggen. En ik zou geheid ruzie krijgen thuis als ik nu weer wegbleef en dat wilde ik al helemaal niet. Niet nu we het gister uitgepraat hadden. Dan wilde ik de sfeer ook nog wel een beetje gezellig houden.
'Werken is stom' was ze toch duidelijk teleurgesteld toen ze haar armen over elkaar heen sloeg.
'Ja maar de centjes moeten ergens vandaan komen. Die groeien helaas niet aan een boom' verklaarde ik haar.
'Op papa ze rug' schudde ze haar hoofd.
'Nou volgens mij niet hoor' draaide ik me met mijn rug naar haar toe.
'Frank zei altijd het geld groeit me niet op de rug' schudde Eva haar hoofd waarna ze uitlegde wat Stella bedoelde.
'Juist en daarom moet papa werken' knikte ik dat, dat wel klopte.
'Maar' hield ik de spanning er even in. 'Als ik nou even vragend naar mama kijk, kunnen we misschien zaterdag wel iets leuks gaan doen' stelde ik voor. Maar Eva moest daar uiteraard wel mee instemmen.
'Ja zwemmen' klapte Stella al in haar handen.
'Zondag gaan we zwemmen' schudde Eva haar hoofd.
'Met papa' knikte ze toen maar goedkeurend.
'Dan moeten we mama vragen of ze zaterdag wil gaan zwemmen, dan kan papa ook mee' opperde ik.
'Nou' deed Eva alsof ze heel diep nadacht.
'Ja mama ja' stuiterde Stella op en neer.
'Ik weet het niet hoor' had Eva een enorme lach op haar gezicht terwijl ze deed alsof ze er nog steeds over na dacht.
'Jawel mama please' hield Stella haar handen smekend voor haar mond.
'Nou vooruit maar dan' haalde Eva haar uit haar lijden.
'Yes' sprong Stella een gat in de lucht. Haar geluk kon niet op.
'Dan gaat papa nu gauw weer aan het werk goed' was het nu gelijk een stuk makkelijker om afscheid te nemen.
'Tot zaterdag liefje' omhelsde we elkaar nog even waarna ik gauw naar huis vertrok voordat de boel daar weer zou ontploffen. Nu moest ik alleen nog iets voor zaterdag bedenken zodat ik met mijn kleine schat op stap kon gaan.