Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 54

Als dit niet zou werken dan wist ik het ook niet meer. Hij zou dan echt geen verklaring afleggen en dan moesten we het doen met de verklaring van Eva. Dus ik hoopte dat hij tot het inzicht zou komen om mee te werken.
'Dat was geen bluf he' had het ook indruk gemaakt op Barry.
'Nee' schudde ik zuchtend mijn hoofd.
'Heeft Eva je dat echt allemaal verteld' vroeg Barry verbaasd.
'Ik ben gistermiddag nog bij haar geweest' vertrouwde ik hem toe.
'Toen je hier zo'n haast had' begon er een lampje bij hem te branden.
'Ik moet je iets vertellen, maar niet hier' knikte ik dat hij het goed had.
'Broodje halen' stelde hij dan ook voor.
'Goed plan' was ik het daar wel mee eens. Niemand ging dit voor de rest wat aan, en er was anders altijd wel iemand die per ongeluk iets opgepikt had.

'Wat was dat nou gister' begon Barry er zelf maar over toen we bij de Amstel ons broodje aten.
'Zweer dat je het tegen niemand zegt' legde ik hem op.
'Wolfs kom op' deed hij er lacherig over.
'Ik meen het' was ik uiterst serieus. 'Niemand mag het weten, en zeker Nicole niet' bleef ik erbij.
'Oké ik zweer het' stak hij uiteindelijk toch twee vingers in de lucht. 'Ik heb je toch nog nooit verraden, en wat kan er zo erg zijn' had hij er totaal geen idee van.
'Hoe oud denk jij dat Stella is' vroeg ik hem vervolgens.
'Een jaar of vier' haalde hij niet begrijpend zijn schouders op.
'Fout. Heb je goed naar haar gekeken' schudde ik mijn hoofd waarna ik een nieuwe vraag stelde.
'Wat bedoel je daarmee. Moet ik iets gezien hebben' schudde hij zijn hoofd van niet.
'Oké. Stella is vijf en half' zuchtte ik diep. Niet van irritatie deze keer, maar ik wist gewoon niet hoe ik het zeggen moest, en vooral wat ik ermee aan moest.
'Dan is ze klein voor haar leeftijd' was Barry zijn redenatie.
'Hoe oud ben ik' vroeg ik hem toen het kwartje nog niet leek te vallen.
'Vijf... en twintig' keek hij bedenkelijk of dat het goede antwoord was.
'En waar was ik toen ik negentien was' kauwde ik hem voor.
'Bij je mammie thuis' lachte hij omdat hij het grappig vond.
'En nog meer' spoorde ik hem aan.
'Op school' antwoordde hij resoluut. 'Op de politieacademie' leek hem iets te gaan dagen. 'Samen met Eva' keek hij me vragend aan.
'O my... jij bent Stella haar vader' sloeg hij zijn hand voor zijn mond.
'Ja' zuchtte ik wederom. Nu was het vooral opluchting dat het eruit was. Dat ik het met iemand gedeeld had.
'Heeft Eva je dat gister verteld' kon hij het niet geloven.
'Haar moeder' schudde ik mijn hoofd. 'Toen ging ik verhaal halen bij Eva' vertelde ik hem wat er gister gebeurd was.
'Ik was zo in de war, ik kon niet meer helder nadenken' legde ik hem uit wat het met me gedaan had.
'Ja nee snap ik' knikte Barry begrijpend. 'Maar het is toch mooi. Je hebt een dochter man' gaf hij me een klap op mijn schouder.
'Ik weet niet hoe ik het aan Nicole moet vertellen' deelde ik hem mijn twijfel.
'Hoezo' legde hij de link niet. 'Het is toch van voor haar tijd' zag hij de obstakels niet.
'Wij willen ook kinderen weet je nog. Nu weten we dat het aan haar ligt dat het niet lukt. Ik weet niet of ze dit aan kan. Ik weet niet hoe ze hier op zal reageren. Ik bedoel, ik wist het ook niet' ratelde ik door.
'Het is sowieso eerst zaak wat je nu met Stella wilt' trapte Barry op de rem.
'Nou ja ik weet niet. Ik wil mijn relatie niet op het spel zetten' draaide ik erom heen. Natuurlijk wilde ik Stella het liefst zien opgroeien, wilde ik deel uitmaken van haar leven, maar ik wist niet of ik dat kon met Eva zo dicht in de buurt. Misschien was het gewoon beter om het zo te laten en om afstand te houden. Dat was beter voor iedereen.