Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 137

Bedankt allemaal, ik ben in Marrakech en het is echt heerlijk hier. Alleen de wifi die alleen bij het zwembad is, is niet zo heel best, maar ik zal toch proberen af en toe een deeltje te plaatsen ☺️

Het was wederom een fijne dag. Lekker picknicken in het park, stoep krijten, wandelen, koprollen maken. Alles erop en eraan. Gewoon zoals een dag in het park hoorde te zijn.
'Tot de volgende keer weer' volgde wederom weer het afscheid bij de deur. Zij ging naar binnen, en ik zou terug naar huis gaan.
'Zeg je nog even dank je wel' droeg Eva haar dochter op. Tussen ons was het contact nog steeds kil. Ze weigerde nog altijd iets tegen me te zeggen.
'Dank je wel papa' kreeg ik zoals altijd nog een dikke knuffel en een kus voordat ze alsnog naar binnen ging.
'Doei liefje' zwaaide ik haar als gewoonlijk na.
'Eva wacht even' verzamelde ik al mijn moed bij elkaar voordat ze de deur dicht kon doen.
'Ja' zuchtte ze duidelijk geïrriteerd dat ik nog even met haar wilde praten.
'Ik zou Stella echt heel graag aan Nicole voorstellen' begon ik toch maar.
'Het is jou keus. Je weet wat ik heb gezegd' onderbrak ze me al voor ik mijn zin af kon maken.
'Maar ons kindje is ook haar broertje of zusje' probeerde ik alsnog.
'Is dat kind al geboren dan' rolde ze met haar ogen.
'Nee' moest ik haar degelijk in geven. 'Maar ik wil niet dat zij pas later hoort dat ze een broertje of een zusje heeft. Het is geen geheim' maakte ik haar duidelijk hoe ik erover dacht.
'Dat zien we dan wel weer. Was dat het' maakte ze alweer aanstalten om de deur alweer dicht te doen.
'Ik heb me al die tijd toch al aan de afspraak gehouden' probeerde ik tevergeefs nogmaals. Ik wist ook wel dat ze niet zomaar van gedachte zou veranderen. Maar dan had ik in elk geval alles eraan gedaan om haar op andere gedachte te brengen.
'Nogmaals dat is jou keus Floris' was ze er inderdaad niet gevoelig voor.
'Het is geen keus hoor, ik wil Stella niet kwijt' benadrukte ik haar dat ze me geen keus liet. 'Jij laat me kiezen tussen mijn dochter en mijn relatie. Dat is geen keus' beschuldigde ik haar ervan. Het werd me gewoon allemaal even teveel.
'Ik heb niet gezegd dat jij Stella niet mag zien. Jij maakte deze keuze' schudde ze ontkennend haar hoofd.
'En wat zeg je tegen haar, als je mij verbied haar nog te zien. Papa wil je niet meer zien. Dat zal goed zijn voor haar zelfvertrouwen' voelde ik me voor het eerst tegen haar opgewassen.
'Ik dacht dat wij allebei het beste wilde voor haar. Maar jij denkt alleen maar aan jezelf' beschuldigde ik haar wederom.
'Hoor wie het zegt, ben jij een echte vent. Je laat je door je vriendin voor het blok zetten en dan heb ik het vervolgens gedaan. Je bent een slappe loser Floris' liet ze zich niet door me uit het veld slaan. En wederom had ze gelijk. Ik beschuldigde haar ervan dat ze me liet kiezen, maar in feite had Nicole precies hetzelfde gedaan door te zeggen dat ik mijn kind niet meer zou zien als ik bij haar wegging. Wat was ik voor een vent dat ik vrouwen mijn leven liet bepalen.