Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 40

Onderweg naar het bureau had ik al de nodige telefoontjes gepleegd om te zorgen dat Eva haar moeder zo snel mogelijk in Amsterdam zou zijn. Zodat zij haar kleindochter kon opvangen.
'Wat ging je nou doen man' stond Barry op van zijn bureaustoel toen ik het bureau weer binnen kwam.
'Gewoon' haalde ik mijn schouders op.
'Gewoon' herhaalde hij fronsend mijn woorden.
'Ja wat maakt het uit ze was toch niet erg spraakzaam' wuifde ik het weg.
'Komt er al iemand Wolfs' kwam ook Lisa polshoogte nemen.
'Haar oma is onderweg' knikte ik instemmend. 'Hoe gaat het met haar' vroeg ik vervolgens belangstellend.
'Ze zit te kleuren' liet ze me de spreekkamer in kijken waar het meisje rustig aan tafel zat. En ik kon het niet laten om even bij haar te gaan kijken.
'Wat ben je voor moois aan het maken' keek ik nieuwsgierig naar de tekening die ze maakte.
'Voor mama als ze weer terug komt' keek ze even op van haar kunstwerk.
'Mooi' prees ik haar. 'Ben jij dat' wees ik een getekend poppetje aan.
'Ja met mama' knikte ze.
'Mooi hoor' schonk ik haar een glimlach.
'Wanneer komt papa weer' bleef ze me vervolgens aan kijken.
'Nog even niet' moest ik haar teleurstellen. 'Maar oma komt wel' hoopte ik dat ze daar ook blij mee zou zijn.
'Mij oma' keek ze me vragend aan.
'Ja vanuit Maastricht. De oma van mama' hoopte ik dat ze begreep wie ik bedoelde.
'Komt opa dan ook' keek ze bedenkelijk.
'Nee alleen oma. Vind je het niet leuk als opa ook zou komen' wilde ik daar wel meer van weten.
'Wolfs' riep Lisa me een halt toe. 'Niet doen' gaf ze me een waarschuwende blik.
'Heet jij Wolfs' vond Stella dat wel interessant.
'Dat is mijn achternaam. Weet je wat jou achternaam is' knikte ik dat het klopte.
'De Ponti' knikte ze. 'Stella de Ponti heet ik' glimlachte ze breeduit dat ze dat wist.
'Mooie naam' glimlachte ik wederom.
'Hoe heet jij' was ze nieuwsgierig.
'Floris' vertelde ik haar. 'Floris Wolfs' vertrouwde ik haar toe waarna ze giechelde.
'Mag ik nog wat drinken van Lisa' richtte ze zich alweer op haar tekening.
'Vast wel. Ik zal het haar vragen' beloofde ik haar waarna ik haar weer met rust liet. Ze leek er gelukkig niet al te erg van onderste boven te zijn dat ze hier zat. Gelukkig maar. Al kon dat natuurlijk altijd achteraf nog komen. Daarom was het goed dat ze opgevangen zou worden door een bekende.
'Je vriendinnetje wil graag nog wat drinken' deelde ik Lisa mee. 'Dan gaan wij maar eens naar meneer' doelde ik op mezelf en op Barry die nog altijd ongeduldig wachtte tot ik eindelijk zover was. Het duurde hem waarschijnlijk sowieso allemaal al veel te lang. Maar dan had hij pech. Ik moest ook zo vaak op hem wachten en deze zaak deed veel met me en ik wilde er dan ook alles van weten en zoveel mogelijk zelf doen. Ik wist inmiddels wel dat Eva mij vertrouwde dus daar moest ik zorgvuldig mee omgaan. En zeker niet haar vertrouwen beschadigen.