Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 42

'Tevens zijn er getuige die twee mannen en een auto hebben gehoord op de plek waar uw vrouw is gevonden. En uw schoonvader is die dag in Amsterdam geweest. Dat staat ook op beeld' zette ik hem verder onder druk.
'Mijn vrouw was bij een vriendin. Mijn schoonvader was bij mij' schudde hij ontkennend zijn hoofd.
'Uw vrouw heeft hier geen vriendin dat heeft ze zelf gezegd. Zij wijst haar vader aan als schuldige en u heeft niks gedaan om haar te beschermen. Nee u heeft zich zelf laten intimideren door uw schoonvader om uw eigen vrouw in elkaar te slaan. Zo is het gegaan toch' was ik helemaal klaar met die leugens van hem.
'Wolfs' werden we juist nu gestoord door Lisa die na een klein klopje de deur opende.
'We zitten middenin een verhoor' deelde ik haar gefrustreerd mee. Moest dat echt nu dat ze kwam storen.
'Er is iemand voor je' knikte ze van wel in de richting van de spreekkamer waar Stella zat.
'We komen eraan' knikte ik enigszins gekalmeerd. Dit was goed. Stella haar oma was er, dit was belangrijk.
'Wij praten straks verder' sloeg ik het dossier dicht waarna ik de verhoorkamer verliet gevolgd door Barry. Meneer kon best nog even wachten, Stella was in dit geval belangrijker. Zij moest hier zo snel mogelijk weg.
'Haar oma wacht in spreekkamer twee' deelde Lisa me mee waarna ze terug keerde naar de spreekkamer waar Stella nog altijd zoet zat te kleuren. Zich totaal niet bewust van alles wat er om haar heen gebeurde.
'Ga jij maar' knikte Barry dat het goed was. Zoals hij zich er bij Eva ook zoveel mogelijk buiten hield. Deze zaak was me te persoonlijk en gelukkig liet hij het zoveel als mogelijk aan mij over.
'Bedankt' stak ik mijn hand dan ook naar hem op waarna ik mijn hand op de deurklink legde. Voor het eerst zou ik Eva haar moeder gaan ontmoeten. Had zij enig idee wie ik was? Wat mij was aangedaan doordat hun plots verhuisd waren met Eva. Mijn grote liefde.
'Mevrouw van Dongen' opende ik voorzichtig de deur.
'Ja' knikte ze instemmend dat ik het bij het juiste eind had.
'Floris Wolfs, recherche' reikte ik mijn hand naar haar uit, die ze tot mijn opluchting schudde. Misschien had ze echt geen idee wie ik was.
'Wat is er gebeurd. Waar zijn Eva en Stella' was de vrouw zichtbaar geschokt.
'Gaat u even zitten. Ik wil graag eerst even met u praten. Uw dochter en kleindochter zijn veilig daar hoeft u zich geen zorgen over te maken' stelde ik de vrouw desondanks gerust. Anders zou ze waarschijnlijk helemaal niet met me praten.
'En die agent bij mijn thuis' was het allemaal verwarrend voor haar.
'Uw dochter heeft een belastende verklaring afgelegd over haar vader en haar echtgenoot in ruil voor bescherming van u en haar zelf omdat ze vreest voor wraak' begon ik haar te vertellen.
'Maar wat is er gebeurd. Ik heb haar van de week nog gebeld maar Frank zei alleen dat ze er niet was' had de vrouw echt nog steeds geen idee wat er hier allemaal had plaats gevonden. Ook zij had geen idee wat haar dochter allemaal had moeten doorstaan. Eva had er echt helemaal alleen voorgestaan. Niemand die wist wat haar echt overkomen was.