Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 85

Toch brandende die vraag bij mij ook. Ook al wist ik dat het probleem niet bij lag. Maar ik wist ook dat haar kinderwens zo groot was, dat het me niet zou verbazen als zij wel bij mij weg zou gaan. En dus voelde ik me genoodzaakt haar dezelfde vraag voor te leggen.
'En wat nou als ik geen kinderen kan krijgen' verstoorde ik de fijne rust. 'Ik weet hoe graag jij kinderen wilt en dat je alles daarvoor zou doen' voegde ik eraan toe om haar onder druk te zetten.
'Ik wil ze het liefst met jou en ze kunnen heel ver gaan he om het toch te laten lukken' draaide ze er een beetje om heen.
'Maar als het echt niet lukt' nam ik geen genoegen met dat antwoord.
'Er zijn ook nog andere manieren' haalde ze toen haar schouders op.
'Zoals' spoorde ik haar aan. 'Jij wilt geen geadopteerd kind. Jij wilt een kind van jezelf' wist ik hoe ze erover dacht. Als zij geen kinderen zou kunnen krijgen zou ze nooit een kind adopteren, dat heeft ze zelf weleens gezegd.
'Misschien met een donor dan zodat het alsnog wel van mij is' antwoordde ze nu hoe zij er over dacht.
'Ik weet niet of ik dat zou willen' bekende ik haar. 'Het is dan toch niet van mij' verduidelijkte ik haar.
'Maar je kunt goed matchen met iemand die op jou lijkt. Blond haar, blauwe ogen en zo' somde ze op.
'Ik weet het niet hoor' schudde ik mijn hoofd.
Dit was niet echt het antwoord dat ik had willen horen. 'Zou je me verlaten' stelde ik de vraag nu rechtstreeks. Dat was immers wat ik wilde weten.
'Jij maakt me gelukkig' schudde ze haar hoofd terwijl het me nog altijd niet erg overtuigde.
'Dat was niet mijn vraag' drong ik erop aan. Waarom ik het deed wist ik ook niet, want het probleem lag immers toch niet bij mij, maar haar antwoorden waren gewoon niet bevredigend genoeg. Ik zou haar boven alles verkiezen en ik wilde dat zij hetzelfde zou doen bij mij. Wat had onze relatie anders voor zin?
'Ik zou je nooit verlaten, maar ik zou wel willen kijken naar andere opties' was nu eindelijk wel duidelijk. 'Je weet hoe belangrijk het voor me is, maar ik wil het wel samen met jou doen' wist ze me er nu toch van te overtuigen dat ook zij voor mij zou kiezen. 'Niemand die zo goed voor mij zal zorgen als jij' deed ze er nog een schepje boven op.
'Slijmbal' kietelde ik haar zachtjes waardoor ze begon te lachen.
'Nee hoor ik hou van jou' drukte ze vol overgave haar mond bovenop de mijne om haar woorden kracht bij te zetten. En ik wist het ook heel erg zeker. Ik hield zo verschrikkelijk veel van haar, en wilde absoluut de rest van mijn leven met haar delen.

Ughm ja dit dus 🙄