Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 108

Nadat ik de deur op slot had gedraaid plofte ik met mijn broek aan op het toilet neer.
'He ho' probeerde ik uit of het heel erg echode. Dat zou namelijk best wel een beetje raar zijn, waarna ik mijn telefoon in de hand neem en het juiste nummer selecteerde.
'He liefje' werd de oproep al snel beantwoord aan de andere kant van de lijn. Wat was ze ineens poeslief? 'Bel je me om te zeggen dat ik niks hoef klaar te maken, omdat je iets lekkers meeneemt' ratelde ze meteen verder.
'Nee eigenlijk niet' slikte ik een brok uit mijn keel. Nu zou ze meteen weer omslaan, en was ze verre weg niet meer die lieve vrouw zoals ze net klonk.
'Oh wat dan' hoorde ik het inderdaad aan haar stem.
'We moeten wachten op de aflossing, Bar is effe wat te eten scoren, dus eet maar zonder mij' bereidde ik me voor op een verdere uitbarsting terwijl ik deze smoes zo uit mijn mouw schudde. Het ging me makkelijker af dan ik van te voren had kunnen bedenken.
'Kan je dat niet eerder zeggen. Sta ik me weer eens uit te sloven voor jou' kwam inderdaad haar uitbarsting. Al zou dat uitsloven wel mee vallen, want ook zij was geen grote ster in de keuken. Ik bracht het er nog altijd stukken beter vanaf vond ik zelf.
'Ik weet dit toch ook pas net' probeerde ik me er onder vandaan te kletsen. 'Ik zie je straks oké' wilde ik het gesprek zo snel mogelijk beëindigen voordat Eva argwaan zou krijgen, en voordat Nicole en ik echt onze ruzie door de telefoon zouden gaan voeren.
'Ik hoop dat je erin stikt' gooide ze kwaad de hoorn erop. Ik wist wel dat ze dat toch niet meende. Ze was helemaal niks zonder mij, en straks zou ze me weer smeken om het haar te vergeven, dat ze het niet zo bedoelde, maar dat ze teleurgesteld was, omdat ze zich zo verheugd had om samen te eten. Ik kende het ritueel inmiddels wel en dus lieten haar woorden me koud.
'Zo nou ik ben er klaar voor' voegde ik me weer in de keuken erbij.
'Heb je je telefoontje gepleegd' keek Eva even opzij. 'Je had het ook gewoon hier kunnen doen hoor, ik ben niet gek' had ze zo'n verraden blik in haar ogen. Juist datgeen wat ik had willen voorkomen was nu alsnog gebeurd.
'Het heeft niks met jou te maken' verweerde ik mezelf. 'En ik wilde je niet kwetsen' gaf ik uiteindelijk toch gewoon toe.
'En wat heb je haar gezegd' vroeg ze cynisch mijn opmerking negerend.
'Ze denkt dat ik aan het werk ben' haalde ik mijn schouders op. Ik wist zelf ook heus wel dat het verkeerd was.
'Lieg je tegen haar vanwege Stella of vanwege mij' keek ze me vervolgens doordringend aan.
'Eef' schudde ik mijn hoofd dat ze me deze vraag niet moest stellen.
'Geef gewoon antwoord' drong ze desondanks toch aan op een antwoord. Ook hier was de sfeer compleet omgeslagen. En in plaats van dat het gezellig was, was de sfeer nu om te snijden. En dat was mijn eigen schuld, ik had het er zelf naar gemaakt.

Sorry 🙈