Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 134

Enerzijds was ik opgelucht, ik kon en mocht Stella gewoon blijven zien. Anderzijds voelde ik me door Eva voor het blok gezet, ik mocht mijn dochter niet voorstellen aan Nicole. Alsof ze me liet kiezen tussen mijn dochter en mijn vriendin. Het was niet eerlijk, maar ik kon er ook niks aandoen. En eigenlijk had ik dit ook zelf wel veroorzaakt, maar toch. Ik wilde ook gewoon leuke dingen kunnen doen met mijn dochter, en met mijn vriendin tegelijkertijd. Maar dat zat er nu vooralsnog niet in. Als Eva er achter zou komen dat ik het toch gedaan had, ik wist dat ze het meende, dan zou ik Stella nooit meer te zien krijgen en dat wilde ik echt absoluut niet. Ik kon het Stella ook niet aandoen. Niet weer een vader die van haar vandaan gerukt word. Ze zou nog gaan denken dat het aan haar ligt en dat is wel het laatste dat ik wil.
Ik was dus op zich wel blij en opgelucht maar ook weer niet. Maar het beste was toch wel dat ik Stella mocht blijven zien en dus moest ik van mezelf toch maar blij zijn. Ik kon gewoon een vader voor haar zijn. Haar alles geven wat ze maar wilde en ongelofelijk veel van haar houden. En dat was het aller belangrijkste.

'He lief' stond Nicole in de keuken te rommelen.
'He liefje' drukte ik een kus op haar lippen terwijl ik observeerde wat ze aan het maken was.
'En hoe was het' staakte ze haar handelen en richtte haar volledige aandacht nu op mij.
'Wel goed' knikte ik instemmend. Op zich was het natuurlijk ook wel goed. Niet helemaal zoals ik had gehoopt, maar het was goed.
'Wel goed. Maar' had ze al door dat ik er toch niet helemaal tevreden over was.
'Ik mag haar blijven zien' vertelde ik haar.
'Dat is toch goed nieuws lief' glimlachte ze breeduit.
'Ik mag haar niet aan jou voorstellen. Ik mag van alles met haar doen en heen gaan. Maar jij mag haar niet ontmoeten' vertelde ik nu het werkelijke verhaal.
'Oh' was ze hier nogal verbaasd over.
'Ja' wist ik zelf ook niet zo goed hoe ik het verder in moest pakken. Welke verklaring ik ervoor moest geven.
'Is ze bang dat we Stella van haar af willen pakken' had ze zich herpakt.
'Ik weet het niet. Maar ze zei dat als ze er achter kwam dat ik Stella dan nooit meer te zien krijg' haalde ik mijn schouders op. Ik kon haar onmogelijk zeggen dat Eva haar als concurrent zag. Dat zij de vrouw was waar ik voor gekozen had.
'Dat kan ze toch niet doen' schudde Nicole afkeurend haar hoofd.
'Ik heb geen poot om op te staan. Volgens de wet ben ik helemaal niks van haar' haalde ik wederom mijn schouders op.
'Dus eigenlijk zou je blij moeten zijn dat je Stella überhaupt mag zien' rolde ze met haar ogen.
'Zoiets ja' knikte ik dat ze daar gelijk in had.
'En misschien draait ze nog wel bij' probeerde ik het maar weg te wuiven. Tuurlijk had ik ze het liefst ook aan elkaar voorgesteld, maar voor nu was het even niet anders. Moesten we het er maar mee doen.