Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 68

Een beetje verloren voelde ik me wel. Ik had geen idee wat ik zeggen moest tegen het meisje. En ik kon haar ook niet zomaar beet pakken en haar knuffelen zoals ik wel graag zou willen doen. Ze zou zich rot schrikken van mijn handeling.
'Kom anders even hier zitten' doelde Eva op de stoel waar haar moeder had gezeten.
'Waarom is oma koffie drinken mama' vond de kleuter het maar een rare situatie.
'Omdat mama je iets wil vertellen' leek Eva nu toch overstag te gaan.
'Waarvoor dan' was wel duidelijk dat Stella erg nieuwsgierig was.
'Over papa en over deze meneer' wees ze naar mij. 'Jij bent al heel slim he' prees Eva haar dochter.
'Ja ik ben al bijna zes' stak het meisje zes vingers in de lucht.
'Grote meid' knikte ik toen ze mij aankeek. Terwijl mij alleen maar doordrong dat ik al bijna zes jaar van haar leven had gemist. Zes jaar.
'Jou papa he, die zorgde heel goed voor jou toch' begon Eva aan haar verhaal.
'Ja papa is zo lief' knikte ze dat haar moeder gelijk had.
'Maar soms zorgen mensen ook weleens voor kindjes die van iemand anders zijn. Snap je dat' vroeg Eva haar vervolgens. Hier leek ze even over na te moeten denken.
'Floris en zijn collega's die hebben toch ook voor jou gezorgd. En nu zorgt oma voor jou' probeerde ze het duidelijker uit te leggen.
'Oh ja' knikte ze nu dat ze dat wel begreep.
'Papa zorgde ook voor jou, maar eigenlijk is hij niet jou papa' verklaarde Eva waar ze naar toe had willen gaan.
'Dat snap ik niet' schudde Stella heel wijs haar hoofd.
'Zie je Floris hier' had ze nu haar pijlen op mij gericht. 'Eigenlijk is hij jou papa, maar dat wist hij niet en daarom heeft papa toen voor jou gezorgd' probeerde Eva ook dit beter uit te leggen.
'Heb ik dan twee papa's' had ze een hele grote frons in haar voorhoofd.
'Een soort van. Deze is jou echte papa, en die andere papa die zorgde altijd voor jou' knikte Eva dat ze wel een beetje gelijk had. Maar anders zou het helemaal veel te ingewikkeld voor haar worden.
'Hmm' leek ze dat even op zich in te moeten laten werken.
'Snap je dat Stella' vroeg Eva haar dochter die mij alleen maar bedenkelijk zat aan te kijken.
'Sem uit jou klas, zijn papa en mama wonen niet meer in hetzelfde huis toch. Dat is een beetje hetzelfde als bij jou. Deze papa woont ook ergens anders' had Eva een betere uitleg.
'Maar Sem heeft geen andere papa die voor hem zorgt' was Stella het er nog niet helemaal mee eens.
'Maar die is er niet altijd. Alleen als mama verliefde word op iemand anders. Of als papa verliefd word op iemand anders dan heb je een nieuwe mama die ook voor je zorgt' beantwoorde Eva haar vraag.
'Oké' knikte de kleuter alsof ze het nu allemaal begreep.
'Mag ik dan nu met oma mee' sprong ze vervolgens overeind.
'Ik zal oma bellen' knikte Eva dat het goed was. Terwijl ik me af vroeg of dit gesprek enig nut had gehad. Of mijn bezoek überhaupt enige waarde had gehad. Misschien had ik gewoon beter weg kunnen blijven en alles moeten laten zoals het was. Zo was immers alles altijd al geweest.