Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 64

Met zo waar nog grote tegenzin was ik toch maar naar het ziekenhuis gereden. Al was het vooral omdat ik er bij Barry niet meer onderuit kwam. Hij had me gewoon weg gedwongen, voor het blok gezet en dus was ik uiteindelijk maar gegaan. Na nog een poosje door de grote centrale hal gedwaald te hebben besloot ik uit eindelijk toch maar naar de juiste afdeling te gaan.
Zonder verder iets te zeggen klopte ik zacht op de open staande deur terwijl ik Eva bijna rechtop in haar bed zag zitten. Ze zag er goed uit. Veel beter dan een week geleden nog maar.
'Floris' was ze verheugd me te zien en ze wenkte me dan ook om verder de kamer in te komen.
'He Eef' sjokte ik langzamer dichterbij. Ik hoopte dat zij zou zeggen waarom ze me wilde spreken, want ik was niet in staat om een gesprek te beginnen. Alles wat ik al bedacht had was in één opslag verdwenen en ik begon enorm aan alles te twijfelen.
'Heb je een fijne vakantie gehad' leek zij nergens last van te hebben.
'Ja hoor' antwoordde ik terwijl ik me bedacht dat die fijne herinneringen nu alweer verpest waren. Niet dat zij er iets aan kon doen maar toch.
'Fijn' knikte ze. Ze leek oprecht in elk geval.
'Waarom wilde je mij zo dringend spreken' begon ik er nu toch zelf maar over voordat het te ongemakkelijk zou worden.
'Ik wilde je zien' haalde ze haar schouders op.
'Eef' schudde ik mijn hoofd dat, dat geen goed idee was.
'En ik wil weten wat je met Stella wilt' voegde ze er toen aan toe.
'Heel eerlijk gezegd. Ik weet het niet' bekende ik haar.
'Wil je haar leren kennen of niet. Dat is alles wat ik van je vraag' nam ze daar geen genoegen mee.
'Ja. Ze is mijn dochter' zuchtte ik om die vraag. 'Maar ik heb nog een gezin en ik weet niet hoe mijn vriendin hierop reageert' hoopte ik dat zij mijn dilemma begreep.
'Je kind gaat boven je relatie' schudde ze afkeurend haar hoofd.
'Als je een band hebt met je kind ja. Ik ken Stella niet, zij kent mij niet' was ik het daar dan ook niet geheel mee eens.
'Dus je kind moet in je nieuwe relatie passen en anders heeft ze pech' fronste Eva haar voorhoofd.
'Vergeet niet dat als dit allemaal niet gebeurd was dat ik niet eens van Stella haar bestaan had af geweten' wees ik haar erop dat deze situatie totaal anders was.
'Oké je wilt haar dus niet, prima' was haar conclusie.
'Dat zeg ik niet' riep ik verontwaardigd uit.
'Als je vrouw, vriendin wat het ook is, haar niet wilt dan wil jij haar ook niet. Dat is toch wat je zegt' was ze duidelijk boos.
'Nee. Helemaal niet' ging ik er tegen in. 'Ik wil haar wel leren kennen, tijd met haar doorbrengen, maar het ligt er ook aan hoe mijn vriendin erop reageert. Of ze ermee in stemt of niet' probeerde ik het haar uit te leggen.
'En als ze er dan dus niet mee instemt' was dat hetgeen waar ze dus op doelde.
'Dat zie ik dan wel weer. Maar ik wil wel een rol in haar leven spelen. Echt' verzekerde ik haar ervan. Nu ik wist dat ik een dochter had wilde ik er ook voor haar zijn. Zoals een vader er hoort te zijn voor zijn kinderen.