Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 79

Zelfs op het bureau was te merken dat ik het weer goed had gemaakt met Nicole. Ik was een stuk vrolijker en daardoor de sfeer ook. De grappen waren weer niet te overzien en de werkdag was een stuk leuker zo.
'Wolfs' nam ik mijn telefoon op die een voor mij onbekend nummer toonde in het display.
'Hoi Floris, met Eva' hoorde ik haar stem door de telefoon heen.
'Eva' was ik verrast haar stem te horen. Sinds dat ik twee dagen geleden haar kamer had verlaten had ik haar niet meer gesproken. Ik had haar zelfs als onderwerp proberen te mijden en dat lukte me aardig.
'Ja ehm' stopte ze met praten.
'Wat is er' wilde ik weten waarom ze me belde.
'Wij kunnen beter even geen contact hebben' deelde ik haar mee. Ik was zo bang om weer de fout in te gaan.
'Het gaat om Stella' praatte ze nu toch verder.
'Je wilde haar wel zien toch' vroeg ze twijfelend.
'Is er iets met haar' voelde ik mijn hartslag versnellen. Niet nu ik haar nog amper kende.
'Nou nee dat niet. Maar' koste het haar schijnbaar veel moeite.
'Wat is er dan' drong ik er bij haar op aan.
'Ze vraagt naar je' kwam er uiteindelijk uit.
'Oh' was ik hier ook wel verrast door.
'Ik ben thuis sinds vanmorgen en ze kwam net uit school en vroeg waar je was. Ik zei dat je aan het werk was en vroeg haar of ze je wilde zien. Ze zei van ja' legde ze nu wel in één keer uit wat er aan de hand was. 'Dus... het is eigenlijk haar vraag of je langs wilt komen' voegde ze er uiteindelijk aan toe.
'Ik kan wel even kijken of ik wat eerder weg kan' stemde ik er zonder na te denken mee in. Ik moest mezelf maar gewoon in de hand zien te houden. Haar niet in haar ogen aankijken en dan was ik vast sterk genoeg. Mijn dochter wilde me zien, en ik wilde eigenlijk ook niks liever dan haar zien. Dat ik Eva er dan bij kreeg dat moest dan maar. Maar Stella had naar me gevraagd en dat zorgde voor een vreugde sprongetje in mijn hart. Misschien kon ik dan toch een band met haar opbouwen. Kon ik toch een vader voor haar zijn. Al wist ik nog wel niet hoe ik dat moest aanpakken met Nicole. Maar daar ging het me nu niet om. Stella wilde me zien en dat was het belangrijkste.
'Dat zal ze leuk vinden' verzekerde Eva me ervan.
'Tot straks' nam ik afscheid van haar. Ik moest dan nog wel snel even wat werk verzetten als ik eerder weg wilde.
'Wat was dat' zat Barry fronsend aan zijn bureau toe te kijken.
'Stella heeft naar me gevraagd' vertrouwde ik hem toe.
'En dat zegt Eva' geloofde hij er niet zoveel van.
'Ze is bijna zes he, zo'n kind kan heel goed duidelijk maken wat ze wil' wuifde ik die gedachte van hem weg. 'Ik ga erheen voor Stella, niet voor Eva' verzekerde ik hem ervan.
'Dan is het goed' knikte hij goedkeurend. Alsof hij er ook wat over te zeggen had. Ik kan prima mijn eigen keuzes maken.