Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 61

Toch was het ook weer fijn om weer op het bureau te zijn. Ik kon nooit lang zonder mijn werk ook al zei ik van wel. Mijn werk was gewoon mijn tweede thuis. Onder het genot van een kop koffie liet ik me bij praten door de collega's en dan in het bijzonder door Barry die me alles vertelde over de zaak van Eva. Ik was blij dat ik er even tussen uit was gegaan. Het had me goed gedaan en ik was de verwarring nu de baas. Al wist ik nog steeds niet precies wat ik nou eigenlijk met Stella wilde. Nou ja ik wist het wel, maar ik wilde niet dat mijn relatie met Nicole daar onder zou lijden. En dus deed ik alsof ik er nog niet uit was. Zo kon ik het nog even voor me uit schuiven.
'Heren' was Flamand uiteraard weer degene die de gezelligheid kwam verstoren zoals altijd.
'Ah goedemorgen' glimlachte ik overdreven.
'Meneer Wolfs fijn dat u weer terug bent' knikte ze vriendelijk zoals ze eigenlijk altijd was.
'Ik heb een overval voor jullie' legde ze het dossier op mijn bureau neer. 'De eigenaar van een autogarage is vanmorgen zeer waarschijnlijk opgewacht bij zijn bedrijf waar hij overmeesterd is door drie daders. Jullie gaan erheen' verschafte ze ons de weinige informatie die ze had.
'Prima' was Barry al enthousiast overeind gesprongen. Hij had er ook zichtbaar zin in.
'Ga je nog mee' wachtte hij ongeduldig terwijl ik mijn kop koffie nog even op mijn gemak op dronk.
'Ik kom al' volgde ik hem vervolgens naar buiten toe.
'Ik ben blij dat je er weer bent' gaf hij me een klap op mijn schouder. 'Je ziet er uitgerust uit. Beter dan vorige week' vond hij bet kennelijk nodig me dit te vertellen.
'Ik ben ook uitgerust' verzekerde ik hem ervan. 'Ik kan alle boeven weer aan' moest ik nog even opscheppen.
'Ben je er nu ook uit met Eva dan' wilde hij uiteraard alles weten.
'Zullen we het daar even niet over hebben. Ik hou dit graag nog even vast' was ik niet plan om zijn vraag te beantwoorden. Dan kwam het namelijk ook wel ineens erg dichtbij en daar wilde ik niet aan denken. Dus gewoon doen alsof ik er nog niet uit was.
'Dit noemen we ontwijkend gedrag Wolfs' schudde Barry zijn hoofd.
'Nou en. Ik zit nu goed in mijn vel ja dus laat me daar graag in zitten' wuifde ik het commentaar weg. 'Start jij nou maar die auto' trok ik de deur dicht zodat we konden vertrekken. Op naar onze nieuwe zaak waar we ons in vast konden bijten tot we hem succesvol hadden afgerond. En zonder succes was hij niet afgerond, daar deden wij niet aan. Het was succesvol of het was niks. Opgeven daar deden we niet aan, en dat hadden we meer dan eens bewezen. Daarom dat Flamand ook zo blij was met ons als team, ook dat sprak ze vaak hardop uit. Wij hoorde bij dit bureau en wij hoorde bij elkaar.