Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 73

Uitgeput was ze op me neergestreken terwijl ze de lakens over ons heen had getrokken. Minuten lang lagen we zwijgend zo in haar bed. Naakt, plakkerig en bezweet, bovenop elkaar.
'Mevrouw van Dongen' kwam er wel degelijk ineens een verpleegkundige de kamer binnen waardoor we beide op schrokken.
'Oh sorry' vertrok ze geschrokken net zo snel de kamer weer uit. Maar het leed was al geschied. Wij waren uit die roes, en bij mij kwam het hard binnen wat ik nu weer gedaan had. Ik was gewoon weer met haar het bed ingedoken. Ik had mezelf nog wel zo gezworen het niet meer zover te laten komen. Ik wilde Nicole niet nog een keer bedonderen. En zeker niet nu ze zeer waarschijnlijk eindelijk zwanger was. Ik wilde met haar een gezin zijn, maar weer lag ik met Eva tussen de lakens. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan.
'Sorry Eef, ik moet weg' deed ik er alles aan om zo snel mogelijk onder haar vandaan te komen.
'Maar Floris' probeerde ze me bij haar te houden.
'Dit kan niet, dit mag niet' schudde ik mijn hoofd terwijl ik mijn kleren bij elkaar begon te rapen.
'Maar we willen dit toch allebei' zat ze rechtop in haar bed met de lakens die haar naakte lichaam bedekte me aan te kijken.
'Dit kan niet Eef. En ik wil het niet' ontkende ik het. Ik wilde het wel, maar ik wilde het ook niet. Nee ik wilde het wel, maar het kon niet. En ik wilde het ook niet. Ik wilde Nicole.
'Je protesteerde anders ook niet' zette ze een beteuterd gezicht op. Het feit was, dat ze gewoon wist waar ik gevoelig voor was, en waar ik voor zwichtte. Ze had het dus gewoon goed aangepakt.
'Je verleidde me' was dan ook mijn weerwoord.
'Dan staan we quitte' haalde ze haar schouders op alsof het een spelletje was. Fronsend keek ik haar dan ook aan.
'De vorige keer verleidde jij mij hoor' was haar simpele redenatie. 'Waarna je er zo'n spijt van had, dat je, je nu gewoon liet verleiden. Dan heb je toch niks fout gedaan' was ze van het bed afgekomen terwijl ik mijn kleding rechttrok. Met de lakens om haar lichaam heen stond ze voor me. Een nieuwe drang voelde ik opkomen. Zo uitdagend als ze er nu uitzag, en volgens mij wist ze dat dondersgoed.
'Niet weggaan zonder een kusje he' stond ze op haar tenen toen ze haar lippen op de mijne drukte voordat ik er iets tegenin kon brengen.
'Doe nou niet Eef' probeerde ik me groot te houden. Het liefst had ik haar tegen me aangetrokken, maar dan zou het geheid weer fout gaan.
'Doei lieve Floris, ik vond het heel erg fijn' fluisterde ze tegen mijn lippen waarna ze haar vinger erover heen liet glijden, zich omdraaide en haar kleding van de grond begon te rapen. Ze deed het expres. Ze wist wat dit met me deed. Ze kende me te goed, veel te goed. Als verdoofd en helemaal van de kaart liep ik dan ook lijnrecht haar kamer uit. Ik moest weg, nu meteen voordat het weer te ver zou gaan en ik mijn grenzen weer zou overschrijden.