Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 164

Na een vooral lange en saaie werkdag was ik blij dat we eindelijk weer thuis waren. Op het werk was het een stuk minder leuk dan thuis. Thuis was mijn gezin, Eva was ook wel op het werk, maar het was rustig. De criminelen hielden zich rustig, en dus hadden wij niet veel te doen. Reden voor Eva en mij om wat eerder naar huis te vertrekken, zodat we nog wat tijd met Stella konden doorbrengen voordat ze alweer naar bed toe zou moeten.
'Ohjee wie zou daar nou zijn' keek ik verbaasd op toen de bel boven klonk.
'Ohjee' deed Stella me giechelend na terwijl zij als eerste de trap op rende.
'Ome Barry' was ze blij met degene die voor de deur stond.
'Wat doen jullie nou hier' keek ik van het gezicht van Barry naar dat van Leon.
'Mogen we even binnen komen Wolfs' nam Barry het woord.
'Ja tuurlijk' liet ze ik als vanzelfsprekend binnen.
'Het is ome Barry' stuiterde Stella al enthousiast terug naar beneden.
'Ome Barry' hoorde ik Eva daar verbaasd vragen.
'Ja en die meneer van papa ze werk' verzekerde Stella haar moeder ervan.
'Leon' lachte ik om haar benaming voor mijn partner.
'Wat brengt jullie hier' was Eva al net zo verrast als dat ik dat was.
'Hoi Eva' omhelsde Barry haar ter begroeting.
'Kijk eens wat ik kan' was Stella door het dolle heen dat mijn voormalig partner er nu alweer was, terwijl ze over de bank heen duikelde.
'Zo wat goed van jou' prees Barry haar om haar kunsten.
'Wij gaan lekker bami eten, kom jij ook hier eten' was ze nog steeds even enthousiast.
'Ome Barry moet even met papa en mama praten' schudde hij tot haar teleurstelling zijn hoofd.
'Kunnen we even rustig praten' richtte hij zich vervolgens op ons waarna Eva, Stella achter de televisie parkeerde zodat ze we even ongestoord zouden kunnen praten. Al had ik geen idee waarover. Het was een apart iets dat zowel mijn oude als mijn nieuwe partner hier samen bij ons aan de eettafel zaten.
'Wolfs er is iets gebeurd' brak Barry vervolgens meteen los.
'Wat dan' had ik er geen idee van, van wat me boven het hoofd hing.
'Ik ehm' wist hij schijnbaar niet goed hoe hij verder moest.
'Is dit een grap' keek ik van de één naar de ander. Aan de ene kant zagen ze er bloedserieus uit, maar zoals Barry daar niet wist wat hij moest zeggen, maakte het serieuze een stuk minder serieus.
'Het is heel erg serieus Wolfs' schudde Leon daarin tegen zijn hoofd zonder er ook maar bij te lachen.
'Nou kom maar op dan' was ik er helemaal klaar voor. Zo erg kon het immers toch niet zijn wat ze me te vertellen hadden?