Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 52

Met tegenzin vertrok ik naar het bureau. Dat had ik eigenlijk nooit. Ik hield van mijn werk, het was een onderdeel van mijn leven, en dat was niet alleen omdat het moest, maar ook omdat ik mijn werk leuk vond om te doen. De spanning en de actie, daar hield ik het meest van. Maar nu was het anders, ik wilde Eva niet meer onder ogen komen. Wat moest ik zeggen? Wat als ik me weer niet in kon houden? Ik wilde niet dat het gebeurde, maar toch dacht ik er constant over na. Zat ze de hele tijd in mijn hoofd.

'Goh kijk eens wie we daar hebben' zat Barry al achter zijn bureau.
'Ook een goeiemorgen' kwam het mijn humeur niet bepaald ten goede.
'Ik weet niet of jou morgen goed is. Ben je uitgeslapen' deed hij er nog een schepje bovenop.
'Alsof jij er nooit klaar mee bent' liet ik me niet kennen tegenover hem.
'Meneer moet en zou deze zaak doen, maar puntje bij paaltje is hij te moe. Beetje minder wippen moet je' gaf ook Barry niet op.
'Jongens jongens' suste Lisa de boel voordat ik hem aan had kunnen vliegen.
'Of toch last van teveel testosteron' dacht Barry toch nog even grappig te zijn.
'Kom naar buiten dan' was ik er klaar voor om hem een paar rake tikken te verkopen.
'Wolfs laat hem. Hij komt zelf wat te kort' was er nog een collega die het voor me opnam.
'Hij moet gewoon z'n bek houden. Dat noemt zich dan mijn partner' kon ik hem momenteel niet uitstaan. Af en toe had hij ineens zo'n bui waardoor we recht tegenover over elkaar stonden.
'Nee jij bent een lekkere partner, je bent steeds even weg, doe je bek niet open. Zal ik nog even doorgaan' liet Barry niet alle schuld op zich afschuiven.
'Jij hebt deze hele zaak geen moment serieus genomen' was ik het er absoluut niet mee eens.
'Zijn jullie nou volwassen mannen' stond Lisa tussen ons in. 'Doe in elk geval alsof jullie volwassen zijn oké' draaide ze haar hoofd van de één naar de ander om kenbaar te maken dat ze het tegen ons allebei had.
'Hm' ging ik mokkend aan mijn bureau zitten terwijl Barry hetzelfde deed.
'Wat is dat met jou en die vrouw' kwam Lisa vervolgens op mijn bureau zitten.
'Niks' schudde ik ontkennend mijn hoofd. Barry wist het al en dat was wel genoeg, voordat er straks allemaal wilde verhalen zouden komen.
'Je wilt het dus niet vertellen' knikte ze dat ze het niet geloofde.
'Goed gezien' knikte ik instemmend. 'En het heeft niks met dit onderzoek te maken' maakte ik haar meteen duidelijk dat er geen antwoord zou komen. 'En dus ga ik de verdachte maar eens horen. Als mijn partner tenminste nog mee gaat. Of heb je hem gister nog verhoord' wachtte ik tot Barry over zou gaan tot actie.
'Ik heb hem voor jou bewaard' schudde hij zijn hoofd waarna hij met me mee ging. Het was weer goed. We gingen er samen weer tegenaan. En later zouden we het er nog wel over hebben, zodat het weer zou zijn zoals het altijd was tussen ons. Gewoon goed dus.