Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 166

Langzaam terwijl mijn hart in mijn keel klopte opende ik de envelop. Die brief brandde in mijn handen, ik moest hem lezen, nu.
'Stella ga je even mee' was Eva intussen op gestaan.
'Wat gaan we doen mama' keek ze verbaasd op van de televisie waar ze helemaal in opgegaan was.
'Bami halen. Weet je nog. Doe maar even je jas aan' wees ze haar erop.
'Gaat papa ook mee' bleef ze voor de tafel staan waaraan ik nog steeds zat.
'Nee kom maar' trok ze haar bij de tafel vandaan. 'Papa moet even andere dingen doen' liet ze haar hand over mijn rug heen glijden ten teken dat ze mij even deze ruimte gunde om die brief te lezen.
'Tot zo lief' drukte ze haar lippen op mijn wang.
'Tot zo' keek ik even opzij.
'Tot zo papa' volgde Stella haar voorbeeld waarna ze ook een kusje op mijn wang drukte.
'Tot zo lieverd' gaf ik haar een aai over haar bol heen. Ze had geen idee van alles wat er aan de hand was.

Toen ik de deur boven in het slot hoorde vallen vouwde ik de brief open.

Deze brief is bedoelt voor Floris Wolfs!
Ik hoop dat je gelukkig bent daar in Maastricht. Vuile gore klootzak. Als je maar weet dat dit jou schuld is. Jij hebt alles kapot gemaakt. Ons, ons kind en mij. Ik gaf jou altijd alles, en wat doe jij, jij gaat gewoon vreemd en geeft mij dan nog de schuld ook. Ik gaf jou alle vrijheid om je dochter te leren kennen. De dochter waar ik zo naar verlangde. Die ik ook wilde hebben. Maar jij dacht alleen maar aan jezelf. Met je zogenaamde goede bedoelingen. Jij maakte mij kapot en daarmee ook mijn allergrootste wens om moeder te worden. Het is jou schuld dat ik een miskraam kreeg. Jij wilde helemaal geen kind, nee jij wilde Eva, en met Eva had je tenslotte al een kind. Maar eerlijk zijn over je gevoelens, daar had je de ballen niet voor. Weet je misschien is het maar goed ook, wat had een kind gehad aan een vader zoals jij, zo'n slappe zak. Want veel meer dan dat, ben je niet Floris Wolfs.
Dat jij bij me wegging, dat vond ik prima, ik kreeg tenslotte toch een kind, totdat door jou ook dat weg was. Dat vergeef ik je echt nooit. En daarom, daarom Floris, is dit ook jou schuld. Jij hebt mij helemaal kapot gemaakt. Alleen jij hebt dit op je geweten. En die snol van je, die je heeft ingepikt, weet je wel heel erg zeker dat Stella wel je dochter is, iedereen kan van alles beweren, en voor een kind heb je blijkbaar alles over.
Ik hoop dat als Stella ouder is, ze te weten zal komen wat voor een eikel jij bent. De oh zo liefhebbende vader die zijn ongeboren kind gewoon liet stikken!
Ik gun jou hetzelfde lot, want veel meer waard ben je niet. Vuile klootzak!