Alexander's POV
"Άλεξ, δεν θα ήθελα να είμαι στην θέση σου αυτήν την στιγμή" λέει, έχοντας σκάσει στα γέλια και πραγματικά θέλω να του σπάσω τα μούτρα. Ώρες ώρες, είναι πολύ αναίσθητος.
"Κρις, καταλαβαίνεις πως αν δεν βρεθεί λύση σύντομα, πως και εσύ θα χάσεις; Έχεις κέρδος από την Sergud Studios να σου θυμίσω". Το γέλιο του κόβεται και το ύφος του σοβαρεύει. Επιτέλους πήρε μπρος.
"Καλέ αυτό όντως δεν με συμφέρει! Έχεις βρει αντικαστάτρια της Μισέλ ή ακόμα;!" με ρωτάει και πίνει την τελευταία γουλιά από το ποτό του.
"Κάνω μεγάλες προσπάθειες. Περιμένω τώρα την γραμματέα να μου, να έρθει για να μου πει που βρισκόμαστε... Και σταμάτα να πίνεις πρωΐ πρωΐ ηλίθιε!" του φωνάζω, βλέποντας τον να έχει πάρει το μπουκάλι και να το γεμίζει ξανά. Μα καλά, πως σκατά θα φτιάξει την ζωή του, αν συμπεριφέρεται τόσο ανώριμα;!
"Άλεξ, εσένα τι σε ενδιαφέρει τι κάνω;! Πάλι τα ίδια;!"
Τον πλησιάζω και του αρπάζω το ποτήρι από τα χέρι με δύναμη, πετώντας από πίσω μου, με αποτέλεσμα αυτό να σπάσει.
"Ει! Ήθελα να το πιω!
"Και εγώ θέλω να σταματήσεις τις χαζομάρες! Πως θα σταθείς στα πόδια σου, αν το μόνο που σκέφτεσαι είναι το φαΐ, το ποτό και η καλοπέραση;!"
"Κοίτα ποιός μιλάει!"
"Τουλάχιστον εγώ έχω ένα πρόγραμμα! Το κάθε τι στην ώρα του!"
"Αλεξάντερ άρχισες πάλι;!"
"Ναι, γιατί είναι για το καλό σου!"
"Που το ξέρεις το καλό μου;! Δεν είσαι ο πατέρας μου!"
Συνειδητοποιεί τι ξεστόμισε και ο θυμός στο πρόσωπο δίνει της θέση του σε ένα κάπως σοκαρισμένο και ταυτόχρονα μετανιωμένο ύφος.
Αυτό που είπε τώρα... Απλά... Κάποια πράγματα αν τα πεις, θα με πληγωσουνε πολύ. Και αυτό είναι ένα από αυτά. Γιατί νομίζω πως του έχω σταθεί ως τα πάντα, όλα τα χρόνια της ζωής του.
"Οχι δεν είμαι... Αλλά νομίζω σου στάθηκα περισσότερο από ότι ο κανονικός μας" του απαντώ και αυτός χαμηλώνει το βλέμμα του, κοιτώντας το πάτωμα. Ξίνει νευρικά τον σβέρκο του και αφού με κοιτάξει ακόμα μια φορά, φοράει το δερμάτινο μπουφάν του και αποχωρεί από το γραφείο μου.
Ξεφυσάω, αγανακτισμένος από την συμπεριφορά και στεναχωρημένος, που για άλλη μια φορά μαλώσαμε για αυτόν τον λόγο. Δεν μου αρέσει καθόλου, όταν το κλίμα είναι βαρύ ανάμεσα μας.... Αλλά δεν λέει να καταλάβει πως πρέπει να σοβαρευτεί και να δει τι θέλει να κάνει με την ζωή. Δεν λέω, και εμένα αυτός είναι ο χαρακτήρας μου, να διασκεδάζω και να ικανοποιώ τον εαυτό μου, αλλά τρέχω και μια επιχείρηση, που απαιτεί σοβαρότητα κάποιες φορές. Όπως προείπα... Όλα στην ώρα τους.
YOU ARE READING
𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️
RomanceΠροσπαθώ να ξεφύγω από το κράτημα του, αλλά με σφίγγει σε τέτοιον βαθμό, που ηδη διαισθάνομαι τα σημάδια στους καρπούς μου. "Άσε με να φύγω παλιό-" Πριν προλάβω να ολοκληρώσω, η πλάτη μου συγκρούεται με δύναμη, πάνω στον σκληρό και μπλε σκούρο τοίχ...