𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Μου Λείπεις...

23 χρόνια πριν...

Πλευρά συγγραφέα-αναγνώστη

"Ναι Στέισι, και εγώ σε αγαπώ... Φυσικά και το εννοώ! Για ποιόν με πέρασες! Κλείνω τώρα, γιατί έχω δουλειά! Θα τα πούμε το βράδυ!" της είπε βιαστικά ο εικοσιπεντάχρονος άντρας και κατέβασε το ακουστικό από το αυτί του, βάζοντας το πίσω στην θέση του.

Ξεφύσηξε από ανακούφιση και πέρασε τα δάχτυλα του μέσα από τα καστανά, πυκνά και μπερδεμένα μαλλιά, χαρούμενος με την σκέψη πως είχε γλιτώσει από την γκρίνια της για ένα διάστημα και ότι θα κέρδιζε ακόμα μερικές νύχτες αχαλίνωτου σεξ και πάθους. Από όλες όσες είχε πάει μέχρι τώρα, εκείνη ήταν η περισσότερο... Γυναίκα!

Γενικά όμως, στα δικά του μάτια, όλες ήταν ίδιες. Το μοναδικό που αποζητούσαν, ήταν η καλοπέραση και ότι συνεπάγεται με αυτήν. Δεν τους ενδιέφερε αν θα πληγώσουν των αντρών που ήταν διατεθειμένη να πέσουν στα πατώματα για χάρη τους. Δεν έδιναν δεκάρα για τα αισθήματα τους. Καμιά τους δεν σεβόταν, ούτε νοιαζόταν για όλα αυτά που έκαναν... Επειδή της αγαπούσαν.

Για ποιόν λόγο λοιπόν, να το έκανε και ο ίδιος; Για να γίνει υποχείριο κάποιας, που το μόνο που θα ήθελε από εκείνον, θα ήταν τα χρήματα και η δύναμη; Δεν ήθελε να τα μοιραστεί με καμία. Ότι ένιωθε, δεν το είχε για πέταμα. Δεν θα χάριζε ποτέ τίποτα και σε κανέναν, πέρα από την οικογένεια του. Γιατί να θέλει κιόλας; Για να έχουνε κάποτε και τα δικά του παιδιά κάποτε δυστυχισμένα παιδικά χρόνια; Να πληγώνονται καθημερινά, από τον χαρακτήρα μιας σκάρτης γυναίκας;

Όχι... Του άρεσε η ζωή του έτσι όπως ήταν τώρα. Πολύ σύντομα, θα τελείωνε και με τις σπουδές του. Τότε, θα είχε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί όλα όσα έμαθε και να αναλάβει την επιχείρηση του πατέρα του. Θα τα κατάφερνε... Και μετά, όλοι αυτοί που τον αμφισβήτησαν, θα έβλεπαν πως έκαναν μεγάλο λάθος. Δεν είχε λοιπόν χρόνο για έρωτες και για βλακείες... Αν όμως ποτέ, συνέβαινε κάτι τέτοιο... Θα έβρισκε τρόπο να το αντιμετωπίσει.

"Τόσο εύκολα λες σε αγαπώ, γιέ μου;" άκουσε ξαφνικά τον πατέρα του να τον ρωτάει και γύρισε απότομα από την άλλη, αναπηδώντας τρομαγμένος.

Μερικά χαρτιά έπεσαν πάνω στο μπλε χαλί του και έσπευσε να τα μαζέψει, όμως δεν πρόσεξε πως την ίδια κίνηση έκανε και ο πατέρας του, ώστε να τον βοηθήσει να τα συλλέξει όλα σε ένα σημείο και ύστερα να τα τοποθετήσει στην θέση τους.

"Με τρόμαξες ρε μπαμπά" του είπε μεταξύ σοβαρού και αστείου και ακούμπησε την στοίβα μου μάζεψαν μαζί, πάνω στην ξύλινη επιφάνεια του γραφείου του.