𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Το Σχέδιο

Alexander's POV

Δεν έχει γυρίσει ακόμα...

Για ποιόν ηλίθιο λόγο δεν έχει γυρίσει ακόμα;!

Τόσο καλά περνάνε, που ο Κρις δεν απαντά στις κλήσεις μου;! Μα καλά, πόση αδιαφορία;!

"Πρώτον, σταμάτα να περπατάς πάνω κάτω. Θα καταρρεύσει το πάτωμα. Δεύτερον, πιες το φάρμακο, μπας και σου περάσει ο πονοκέφαλος" με διατάζει σε αυστηρό τόνο μαι μη έχοντας άλλη επιλογή, υπακούω σιωπηλά. Ύστερα, ξανακάθομαι στον καναπέ, περιμένοντας το φάρμακο να δράσει.

"Τι... Τι ώρα είναι;"

"Κοντεύει δώδεκα. Πως το έπαθες τώρα αυτό στα καλά καθούμενα;" με ρωτάει λες και ξέρω να της απαντήσω.

"Δεν ξέρω ρε Μαργαρίτα. Ένας πονοκέφαλος είναι. Θα περάσει"

"Μήπως... Λέω μήπως... Προέκυψε από το ότι ο Κρις θα τα ζητήσει σήμερα από την Ζοζεφίνα;" ρωτάει ξανά και νιώθω το αίμα να μου ανεβαίνει στο κεφάλι. Στην σκέψη αυτών των δύο μαζί... Έτσι μου έρχεται να σπάσω τα πάντα! Αν ήταν εδώ, θα του έσπαγα κάνα βάζο στο κεφάλι!

"Καμία σχέση. Ο Κρις να κάνει ότι θέλει, με όποια θέλει. Δεν μου πέφτει λόγος" της απαντώ, με την ελπίδα ότι θα με πιστέψει. Αλλά μιλάμε για την Μαργαρίτα. Δεν μπορώ να της κρυφτώ. Ειδικά στο θέμα αισθήματα.

"Θα σε πιστέψω όταν ο ήλιος δύσει από την ανατολή" με ειρωνεύεται και της πετάω τα μαξιλάρια. Ξεφυσάω αγανακτισμένος και γέρνω το σώμα μου στην πλάτη του καναπέ. Την φαντάζομαι στην αγκαλιά μου και να είμαστε μαζί εδώ πέρα καθισμένοι, βλέποντας κάποια ταινία ή συζητώντας με τις ώρες. Ένα απίστευτα υπέροχο όνειρο, που θέλω να γίνει πραγματικότητα.

Δεν φανταζόμουν ποτέ πως θα ονειρευόμουν κάτι τόσο απλό. Πόσο μάλλον, να με σκέφτομαι με γυναίκα, χωρίς να θέλω απαραίτητα σεξ.

"Κοίτα, λυπάμαι που σου το λέω, αλλά έχασες την ευκαιρία σου μαζί της" λέει τελικά και την κοιτάζω έντρομος. Όχι, όχι... Δεν γίνεται αυτό! Δεν μπορεί να την έχασα! Η Ζοζεφίνα είναι μόνο δική μου!

"Δεν θα σε περίμενε για πάντα. Δεν την έχω γνωρίσει ακόμα, αλλά καταλαβαίνω πως για το τι είδος γυναίκας μιλάμε" συμπληρώνει μετά από λίγα λεπτά και το στομάχι μου σφίγγεται.

"Είσαι καλά Αλεξ; Έχεις αλλάξει δέκα χρώματα!"

"Καλά είμαι. Και οι γυναίκες δεν χωρίζονται σε είδη. Η κάθε μία είναι ξεχωριστή με τον δικό της τρόπο και ικανή!" της απαντάω και σοκάρεται. Εντάξει, δεν είπα και κάτι το φοβερό.