𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Λίγο Πριν Το Τέλος

Μεριά συγγραφέα-αναγνώστη

"Πρέπει να αφήσετε να φύγω! Δεν μπορώ να είμαι εδώ όσο η γυναίκα μου και το παιδί μου βρίσκονται σε κίνδυνο!" φώναζε ο Αλεξάντερ εκνευρισμένος, γνωρίζοντας βέβαια πως δεν θα τον ακούσει κανείς.

Ξάπλωσε ξανά πίσω στο κρεβάτι και ξεφύσηξε δυνατά, περνώντας τα δάχτυλα του πρώτα πάνω από πρόσωπο του και ύστερα μέσα από τα μαλλιά του. Κοιτούσε το ταβάνι επίμονα, χαμένος στις σκέψεις του.

Προσπαθούσε να ξεφύγει μακριά από αυτές. Αδυνατούσε να τις βάλει σε μία σειρά, ίσως και με την θέληση του. Ήταν όλες άσχημες και σκοτεινές. Συσχετίζονταν μονάχα με τα γεγονότα των τελευταίων ωρών, τα οποία του προκαλούσαν μονάχα θλίψη. Αλλά όσο περισσότερο προσπαθούσε να τα απωθήσει, τόσο περισσότερο εκείνες επέμεναν να τον βασανίζουν. Από την άλλη μεριά όμως... Τον τελευταίο καιρό, δεν είχε συμβεί και τίποτα καλό, το οποίο θα μπορούσε να του φτιάξει την διάθεση. Έτσι, στρέφοντας τα μάτια του στο παράθυρο, αποφάσισε να χαθεί σε αυτές...

Η Λούνα του... Η μικρή Λούνα... Η κόρη του είχε πεθάνει. Ήταν νεκρή. Δεν θα φώτιζε πια τον κόσμο με το χαμόγελο της. Δεν θα έφερνε ξανά την χαρά στους άλλους με τον εύθυμο χαρακτήρα και την αισιοδοξία της. Δεν θα έδινε θάρρος στους γύρω της στις δύσκολες στιγμές, ούτε θα τους κρατούσε το χέρι σφιχτά όταν θα δυσκολεύονταν να διαχειριστούν κάποιο πρόβλημα. Και το γέλιο της, δεν θα γέμιζε πια τους άδειους χώρους. Όλα πλέον θα ήταν κενά...

Αυτό το κοριτσάκι, είχε κερδίσει ένα μέρος της καρδιάς του από την πρώτη στιγμή. Διέθετε μια γλυκύτητα και μία χάρη, που ο ίδιος είχε λατρέψει πάνω της. Ήταν το πιο αξιαγάπητο και πρόσχαρο πλάσμα που είχε γνωρίσει ποτέ του. Μέσα στην ζωή, παρά τις δυσκολίες που είχε περάσει. Έκανε τόσα όνειρα για την ζωή της. Ήθελε να ταξιδέψει, να γνωρίσει τον κόσμο. Να έρθει σε επαφή με άλλους πολιτισμούς. Να μάθει καινούργια πράγματα και να γνωρίσει άλλους ανθρώπους... Πρώτα από όλα όμως, ήθελε να βρει τον δρόμο της. Να ανακαλύψει τον παλιό, καλό της εαυτό, ο οποίος ήξερε να δείχνει ενσυναίσθηση και κατανόηση. Γνώριζε πώς να είναι καλός με τους ανθρώπους. Η Λούνα το ήθελε αυτό όσο τίποτα άλλο, για να αισθανθεί ολοκληρωμένη και πάλι.

Ζωγράφος... Αυτή ήταν η δουλειά των ονείρων της. Έχοντας ανακαλύψει το κλίση της προς αυτήν την κατεύθυνση, ήταν σίγουρη πως αυτό ήταν και το μέλλον. Δεν το έβλεπε απλώς ως ένα επάγγελμα, αλλά ως μια διέξοδο από την πραγματικότητα. Έναν τρόπο να εκφράσει όλα της τα συναισθήματα και να αποτυπώσει τον κόσμο όπου ζούσε πάνω στον καμβά, μέσα από τα δικά της μάτια.