𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Η Οικογένεια Του

Μεριά συγγραφέα-αναγνώστη

25 χρόνια πριν...

Τελείωσε με το περίγραμμα από το σώμα της αδερφής του και άφησε κάτω το μολύβι, ξεφυσώντας από την κούραση. Έσπρωξε με τα χέρια του τα άσπρα γομίδια μέσα στον μικρό κάδο κάτω από το γραφείο του και έβαλε τις μπογιές στην θέση τους, κλειδώνοντας το τρίτο συρτάρι. Αν η μάνα μου μάθαινε την αγάπη του για το σχέδιο και γενικώς την ζωγραφική, θα γινόταν έξαλλη. Και μπορεί... Να τον χτυπούσε ξανά.

Η εικόνα με τους τρεις τους ήταν έτοιμη. Πιο συγκεκριμένα, ήταν σχέδιο από μολύβι, ελαφρώς ζωγραφισμένο από ουδέτερα χρώματα. Ήξερε να τα συνδυάζει τέλεια μεταξύ τους, δημιουργώντας αριστουργήματα. Ήταν το ταλέντο του. Αυτό που αγαπούσε και ήλπιζε να σπουδάσει στο μέλλον, σκεπτόμενος πως η μητέρα δεν θα μπορούσε πια να σταθεί εμπόδιο στα όνειρα του.

Πάντα ήθελε να φτιάξει μια εικόνα με εκείνον και τα αδέρφια του, τα οποία αγαπούσε όσο τίποτα άλλο στην ζωή του. Για εκείνον... Ήταν κάτι και σαν τους γονείς του. Με αυτούς μεγάλωσε στην πραγματικότητα. Οι τρεις τους, παντού και πάντα. Ήθελε λοιπόν να τους κοιτάζει κάθε φορά... Πριν πέσει για ύπνο και κοιμηθεί, ώστε να τους δει στα όνειρα του.

"Τι κάνει εδώ ο μικρός μου αδερφός;" άκουσε τον Αλεξάντερ να τον ρωτάει και αναποδογύρισε το χαρτί.

"Τι κρύβεις Κρις εκεί;" ρώτησε ξανά, μευταγυ αστείου και σοβαρού, αρπάζοντας με προσεχτικές κινήσεις το χαρτί. Ήταν πάντα πιο γρήγορος από αυτόν και την Μαργαρίτα.

"Ουάου! Είναι απίθανο! Κρις, έχεις πολύ ταλέντο!"

"Εσύ δεν είχες να βγεις με την νέα σου γκόμενα;" τον ρώτησε απότομα, παίρνοντας το χαρτί από τα χέρια του.

Δεν του άρεσε να του παίρνουν τα πράγματα. Το σιχαινόταν. Βέβαια, έκανε κάποιες υποχωρήσεις με κάποια συγκεκριμένα άτομα. Αλλά αυτά που έφτιαχνε από μόνος του, ήταν άκρως προσωπικά του.

"Αλεξάντερ, σε θέλουν στο τηλέφωνο. Νομίζω είναι η Βάλερι... Ή η Νίνα... Ή και Κάιτ" είπε στον αδερφό και το χαμόγελο του Αλεξάντερ έφτασε μέχρι τα αυτιά.

Αγκάλιασε σφιχτά τον αδερφό του και αφού τον άφησε, έφτιαξε καλύτερα το πουκάμισο του και αποχώρησε από το δωμάτιο του μικρού του αδερφού, μιλώντας στο σταθερό.

Η Μαργαρίτα έκατσε κοντά στον μικρό της αδερφό και κοίταξε το σχέδιο του.

"Δεν θα αφήσουμε το ταλέντο σου να πάει χαμένο μικρέ... Πήγαινε να το δείξεις στον μπαμπά. Θα χαρεί και να δεις που θα σε γράψει στην καλύτερη σχολή" του είπε, κάνοντας του νόημα να βγει από το δωμάτιο.