𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Γνωριμίες

Μπαίνουμε μέσα στο σπίτι, στο οποίο επικρατεί απόλυτη ησυχία. Περίεργο. Είχα αφήσει τα δεύτερα κλειδιά στην κυρία Σοφία, ώστε να τα δώσει στην Λούνα, όταν θα είναι να γυρίσει σπίτι. Που είναι τώρα;

"Λούνα;"

Καμία απάντηση πάλι. Κλείνουμε την πόρτα πίσω μας και αφήνω τα κλειδιά πάνω στην συρταριέρα. Κάνουμε μερικά βήματα πιο βαθιά μέσα στο σπίτι και ακόμα τίποτα. Ο Αλεξάντερ βγάζει το σακάκι του και το αφήνεις στην καρέκλα.

"Έχουμε και κρεμαστράκια στην πόρτα" ακούμε μια κοριτσίστικη φωνούλα να σχολιάζει και ευθεία μπροστά μας, εμφανίζεται από την πόρτα η μικρή, κοκκινομάλλα αδερφή μου, η Λούνα.

Κοιτάζει εμένα και τον Αλεξάντερ, με ένα απλανές βλέμμα. Τα δάχτυλα των χεριών χτυπάνε ρυθμικά μεταξύ τους. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου της, δεν προσδίδουν κανένα συναίσθημα και για άλλη μια φορά, μου είναι πολύ δύσκολο να αποκωδικοποιήσω τις σκέψεις της.

"Λούνα! Αγάπη μου, πως είσαι; Έφαγες πρωϊνό; Θες να σου φτιάξω κάτι;" την ρωτάω και μου χαμογελάει με το πιο γλυκό και αθώο παιδικό χαμόγελο που έχω δει ποτέ μου.

"Όχι Ζοζεφίνα μου. Το μόνο που θέλω... Είναι να ακούσω όλα όσα έχετε να μου πείτε για εχθές το βράδυ... Και το πόσο καιρό είστε μαζί. Είδα τα πάντα από την τηλεόραση της κυρίας Σοφίας" μου απαντάει σε πολύ σοβαρό και με τον Αλεξάντερ ανταλλάζουμε ένα βλέμμα, ανασηκώνοντας ταυτόχρονα τα χέρια μας.

Δείχνει να τα έχει χαμένα από τα λεγόμενα της αδερφής μου. Αλλά η αδερφή μου δεν είναι χαζή. Αντιθέτως, είναι πάρα πολύ έξυπνη. Δεν της ξεφεύγει τίποτα. Το μυρίζει από μακριά το ψέμα. Τον λυπάμαι λίγο τον Αλεξάντερ... Έμπλεξε με τις αδερφές Ράινχαρτ και όταν είμαστε οι δύο μας, κανείς δεν μπορεί να τα βάλει μαζί μας. Πάντα εγώ και η αδερφή μου. Όσο μικρή και αν είναι... Ξέρω πως μπορώ να της έχω εμπιστοσύνη. Όμως κάποια πράγματα είναι καλύτερα να μην τα ξέρει. Όχι μέχρι να έρθει η σωστή στιγμή.

"Φυσικά και θα μάθεις μικρή Λούνα. Τι λες να κάτσουμε όλοι μαζί στον καναπέ και να τα πούμε;" την ρωτάει ο Αλεξάντερ, πειράζοντας την παιχνιδιάρικα στα μαλλιά και αυτή σκάει στα γέλια.

[...]

"Και τώρα δηλαδή... Είστε μαζί και το ξέρει όλος ο κόσμος;" μας ρωτάει και της γνέφουμε θετικά.

Τα χείλη της σχηματίζουν μια ίσια γραμμή και τα καφέ ματάκια της ταξιδεύουν πάνω κάτω.