𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Το Μονόπετρο

Alexander's POV

1 εβδομάδα μετά...

"Δεν μου λες αδερφούλη, πότε υπολογίζεις να τελειώσουμε με το ντοκιμαντέρ;" με ρωτάει ο Κρις, καθώς παράλληλα διασχίσουμε τον δρόμο, κάνοντας βόλτες στα μαγαζιά του Μπέιβερλι Χιλς.

Υπάρχει κάτι πολύ ξεχωριστό που σχεδιάσω να της πάρω. Είναι τα γενέθλια της σε δύο εβδομάδες και πρέπει να είναι όλα τέλεια για αυτό που σκοπεύω να πράξω εκείνη την μέρα. Φυσικά δεν θα είναι μόνο ένα το δώρο της, όμως δύο είναι αυτά που με ενδιαφέρει περισσότερο να πετύχουν. Διότι ξέρω πως θα την κάνουν χαρούμενη. Θα είναι αληθινά.

"Δεν θέλω να είναι πρόχειρη η δουλειά μας. Όμως τα ντοκιμαντέρ δεν θέλουνε πάνω από τρεις μήνες συνήθως. Δεν μου λες, τι έκανες με τους αφηγητές;" τον ρωτάω και αυτός μου χαμογελάει.

"Τυχεροί ήμασταν. Κατάφερα να βρω τους καλύτερους. Εχουν μελετήσει κιόλας κάποια πράγματα σχετικά με το θέμα, οπότε είμαστε καλυμμένοι. Με ενημέρωσαν επίσης πως σήμερα πάνε εκεί για να μιλήσουν με κάποιους ανθρώπους. Ξέρεις είχα μια ιδέα"

"Τι;"

"Σκεφτόμουν... Θα μπορούσαμε να βάλουμε και την Ζοζεφίνα μέσα στο ντοκιμαντέρ. Έζησε όλη της την ζωή σε αυτά τα μέρη και ξέρει καλύτερα από τον καθένα μας αυτόν τον τρόπο ζωής. Μπορεί να κάνει μια εισαγωγή και μετά να είναι αυτή που θα ολοκληρώσει με το μήνυμα" μου προτείνει και ομολογώ πως δεν είχα σκεφτεί καθόλου να συμπεριλάβουμε και την Ζοζεφίνα.

Είναι όμως μια πάρα πολύ καλή ιδέα, που ίσως φέρει επιτυχία. Αλλά δεν ξέρω κατά πόσο πρέπει να το επιτρέψω αυτό. Η Ζοζεφίνα έχει αναλάβει ήδη ένα πολύ δύσκολο κομμάτι. Όσο και αν αγαπάει αυτό που κάνει, δέχεται τεράστια πίεση. Δεν ξέρω αν πρέπει να της προσθέσω μια ακόμα τόσο απαιτητική υποχρέωση. Βέβαια... Δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο άτομο για να μας ταξιδέψει σε αυτόν τον τελείως διαφορετικό κόσμο. Μετά από τόσες εμπειρίες που έχει ζήσει και τόσα βάσανα που έχει περάσει, μπορεί να έχει και την ανάγκη να μιλήσει για αυτά, δείχνοντας σε όλους τον πόνο από αυτήν την μεριά της ζωής.

"Θα της κάνω μια κουβέντα. Αν θέλει και η ίδια, θα φροντίσουμε να την προετοιμάσουμε σωστά. Δεν έχει κάποια εμπειρία" του λέω και γελάει δυνατά, κάνοντας με να τον προσέξω.

"Μίλησε η μεγάλη ηθοποιάρα" ειρωνεύεται και ρολάρω τα μάτια μου, χτυπώντας τον ελαφρά τον ώμο.