𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Οι Τρεις Κανόνες Του

Ανοίγω τα μάτια μου και ανακάθομαι στο κρεβάτι, τεντωνοντας κάθε άκρο του σώματος μου. Πετάω τα σκεπάσματα από πάνω μου και αφού βάλω τις παντόφλες μου, κατευθύνομαι προς το μπάνιο.

Χθες το βράδυ, πέρασα υπέροχα. Χορέψαμε, τραγουδήσαμε, μιλήσαμε και φάγαμε καλά. Μετά από τόσο καιρό... Πέρασα καλά, χωρίς να έχω έγνοιες και να σκέφτομαι προβλήματα. Το είχα ανάγκη αυτό.

Ξύπνησα το πρωΐ νωρίς, και μαζί με την Νατάσα, πήγαμε για ψώνια στα μαγαζιά, αφότου εννοείται πλήρωσα το νοίκι και όλα τα χρωστούμενα στον κύριο Μάικ. Σαφώς και δεν μου έφταναν για να ανανεώσω όλα μου τα ρούχα, αλλά δεν πειράζει. Στο κάτω κάτω, αγόρασα και στην Λούνα. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην της πάρω. Επιπλέον, αγόρασα και μερικά ηλεκτρικά είδη για το σπίτι. Θα μας τα φέρουν σύντομα. Βέβαια, κάποιος θα με ρωτήσει αν μου έχω περισσεύματα. Και φυσικά μου έχουν μείνει. Σπάταλη δεν είμαι και ούτε θα γίνω.

Βγαίνω από το μπάνιο, με την πετσέτα τυλιγμένη γύρω από το σώμα μου και επιστρέφω στο δωμάτιο, βλέποντας την Λούνα να ασχολείται με το κινητό μου.

"Λούνα, αυτό δεν είναι παιχνίδι. Το πήρα μόνο για την δουλειά" της λέω γελώντας και αυτή με κοιτάζει, ανασηκώνοντας το φρύδι της.

"Έχεις ιδέα όμως πόσα μπορείς να κατεβάσεις;! Έχεις άπειρο χώρο στο κινητό σου και τον αφήνεις ανεκμετάλλευτο;!" με ρωτάει έκπληκτη και εγώ κάθομαι δίπλα της.

"Έλα να τον γεμίσουμε με κάτι όμορφο για αρχή"

Μου το δίνει και εγώ πάω στην εφαρμογή για φωτογραφίες. Βάζω την Λούνα στην αγκαλιά μου και τεντώνω το χέρι μου, ώστε να φαινόμαστε και οι δύο καλά στον φακό.

"Πάρε πόζα" της λέω και χαμογελάμε και οι δύο, ενώ εγώ πατάω το κουμπί της μηχανής.

"Ζοζεφίνα, η πρώτη μας φωτογραφία μαζί!" φωνάζει ενθουσιασμένη και με φιλάει στο μάγουλο.

Αχ γλυκό μου κοριτσάκι... Οι γονείς μας θα ήταν πολύ περήφανοι για την ίδια. Έχει γίνει ένας πολύ καλός άνθρωπος, με ευγενική ψυχή και με μεγάλη καρδιά. Είναι ένας τόσο αθώος χαρακτήρας και δεν θέλω με τίποτα να την δω στεναχωρημένη ή δυστυχισμένη.

"Θα βγεις τώρα έξω; Πρέπει να ετοιμαστώ για την δουλειά" της λέω και αυτή, παίρνει λίγα από τα παιχνίδια που της αγόρασα και με αφήνει μόνη μου στο δωμάτιο.

Πάω προς την μικρή ντουλάπα του δωματίου μας και την ανοίγω, νιώθοντας χαρούμενη που επιτέλους θα βάλω κάτι... Καινούργιο. Και σίγουρα, όχι πάλι το ίδιο. Μπορώ να έχω κάθε μέρα και μια διαφορετική επιλογή. Τουλάχιστον για τον πρώτο καιρό, μέχρι να βρω ένα καλύτερο σπίτι να μετακομίσουμε.