𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Συγνώμη

"Ο Χριστός και η Παναγία! Ζοζεφίνα μου, τι τράβηξες εξαιτίας του! Αλεξάντερ, θα έπρεπε να ντρέπεσαι που πλήγωσες μια τόσο όμορφη γυναίκα!" τον μαλώνει και ο Αλεξάντερ κοκκινίζει από την ντροπή του. Του συμπεριφέρεται σαν να είναι γιός της. Και αυτός το παίζει δύσκολος, αλλά του αρέσει.

"Εντάξει τώρα, δεν είμαι και τόσο όμορφη"

"Κορίτσι μου, τα μάτια μου έχουν δει και τα αυτιά μου έχουν ακούσει πολλά. Γνώρισα πολύ κόσμο στην ζωή μου και δυστυχώς... Μαζί και την βρωμιά πίσω από αυτόν. Έμαθα λοιπόν να κοιτάζω πίσω από τα πρόσωπα των ανθρώπων και έτσι, μπορούσα να δω τον αληθινό τους χαρακτήρα. Όταν έχασα την όραση μου... Δεν ήταν και τόσο διαφορετικό πια" εξηγεί και χαϊδεύει το χέρι του Αλεξάντερ. "Ίσως μια μέρα να καταλάβεις τι εννοώ" λέει και πιάνει το χέρι μου.

Αχ και να  'ξερε... Ότι καταλαβαίνω πολύ περισσότερο από όσο φαντάζεται. Έχω δει και εγώ με τα μάτια μου πόσο χαλασμένος είναι ο κόσμος. Το έχω νιώσει. Έχει χαράξει τα σημάδια του πάνω στο σώμα μου και πολύ περισσότερο στην ψυχή μου. Ο κόσμος... Έχει δύο πρόσωπα. Αν δεν είσαι προσεχτικός... Τότε θα σου εμφανίσει το χειρότερο του. Και ίσως να μην δεις ποτέ ξανά το άλλο, το καλοσυνάτο γεμάτο αγάπη. Πάντως εγώ, το βλέπω τώρα, στο πρόσωπο της Ορόρα. Βλέπει, χωρίς να μπορεί. Καταλαβαίνει, χωρίς να μιλάει ο συνομιλητής της.

"Χμ... Κορίτσι μου, η αύρα σου δεν είναι καλή... Συμβαίνει κάτι; Τι σου προξένησε τόσο άσχημες αναμνήσεις;" ρωτάει ανήσυχη και παίρνει το βιβλίο από τα πόδια. Περνάει τα δάχτυλα της από τις τελίτσες, σαν να προσπαθεί να καταλάβει κάτι.

"Ζοζεφίνα μου, είσαι καλά;" αποκρίνεται σε εμένα ο Αλεξάντερ και νιώθω τα μάτια μου να υγραίνονται. Μην κλάψεις Ζοζεφίνα, δεν πρέπει... Όχι τώρα.

"Αγόρι μου... Όταν μια γυναίκα δεν σου απαντά, πάει να πει πως μάλλον θυμάται κάτι που θέλει. Δώσε της χρόνο και θα σου το πει..." του λέει τρυφερά και αυτός την κοιτάζει. Η αγάπη και ο σεβασμός που τρέφει για εκείνη ξεχειλίζει από τα μάτια του. Δεν μπορεί να τα κρύψει με τίποτα.

Η Ορόρα φέρνει τα χέρια μας κοντά και ακουμπά τις παλάμες μας μεταξύ τους.

"Το ξέρω πως εσύ Ζοζεφίνα... Είσαι το κορίτσι που θα αγαπήσει τον Αλεξάντερ για αυτό που είναι και θα τον στρώσει"

"Ορόρα..." μουγκρίζει ελαφρώς εκνευρισμένος, αλλά γρήγορα του περνάει από ότι καταλαβαίνω. Χμ, είναι γλυκούλης όταν γκρινιάζει, επειδή κάποιος του έκανε παρατήρηση.