𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Άστο Πάνω Μου!

Alexander's POV

Μπαίνω στο γραφείο μου και βλέπω την Ζοζεφίνα καθισμένη στον καναπέ. Παραξενεύομαι, μιας και υπέθεσα πως θα ήθελε να κάτσει λίγο με την αδερφή της, μετά από όσα έγιναν. Μπορεί ακόμα να ήθελε και άδεια.

"Τι κάνεις εδώ; Νόμιζα θα καθόσουν με την Λούνα για λίγο πριν έρθεις" την ρωτάω και πετάει τον φάκελο στο τραπέζι. Σηκώνεται όρθια και σταυρώνει τα χέρια της κάτω από το στήθος της.

"Αλεξάντερ, έχουμε πρόβλημα" λέει και αρχίζω να ανησυχώ πολύ τώρα. Δείχνει αρκετά νευρική και το πόδι της χτυπάει στο πάτωμα ανά μικρά διαστήματα. Έχει ιδρώσει για τα καλά.

"Τι εννοείς; Τι συνέβη;" απορώ γεμάτος αγωνία. Από το ύφος της καταλαβαίνω πως είναι σοβαρό.

"Η Νάταλι ξέρει. Ξέρει για την σχέση μας" εξηγεί και οι λέξεις αυτές με σοκάρουν.

Πως γίνεται η γραμματέας μου να ξέρει; Κρυβόμασταν πολύ καλά. Κάθε βήμα ήταν σχεδιασμένο με προσοχή και είχαμε εξετάσει κάθε ανακρίβεια. Πως κατάφερε λοιπόν αυτή η γυναίκα να μάθει για εμένα και την Ζοζεφίνα;

"Πως είσαι τόσο σίγουρη;"

"Νωρίτερα ήρθα εδώ, γιατί χρειαζόμουν την υπογραφή για κάποια έγγραφα. Την ώρα που ήμουν έτοιμη να μπω στο γραφείο σου, η Νάταλι με πλησίασε και μου είπε πως δεν είσαι μέσα. Μετά από αρκετές σπόντες... Μου το είπε κατάμουτρα πως ξέρει. Και... Με απείλησε σε γενικές γραμμές πως θα σε διεκδικήσει και ότι δεν σου ταιριάζω και πως... Θα χωρίσουμε σύντομα..." ψιθυρίζει τις τελευταίες τις λέξεις τα μάγουλα της γεμίζουν με δάκρυα. Φέρνει τα χέρια της στα μάτια της, ελευθερώνοντας λυγμούς. Προσπερνάω το τραπέζι και την πλησιάζω, απομακρύνοντας τα χέρια της. Βάζω τα δάχτυλα μου στο πιγούνι της και υψώνει το κεφάλι της, ώστε να κοιταζόμαστε.

"Αυτό να μην το ξαναπείς. Καμία γυναίκα δεν ξέρει καλύτερα από εμένα ποιά αξίζει να είναι στο πλευρό μου. Εγώ έχω αποφασίσει πως θέλω εσένα κοντά μου. Με ΕΣΈΝΑ είμαι ερωτευμένος. Εσένα θέλω στην ζωή μου. Ας κάνει ότι θέλει, ανταπόκριση δεν θα πάρει. Ξέρω πολύ καλά με εμένα. Εγώ και εσύ δεν θα χωρίσουμε Ζόζι μου..." λέω χωρίς να πάρω ανάσα και την βάζω στην αγκαλιά μου. Το κεφάλι ακουμπά στον ώμο μου και τα χέρια της τυλίγονται γύρω από την μέσα μου. Την χαϊδεύω στην πλάτη και το σώμα της σταματάει να τρέμει. Ηρεμεί και αυτό είναι καλό. Δεν θέλω να φοβάται και να ανησυχεί.

"Ζόζι μου, μην ανησυχείς. Θα τα αναλάβω όλα εγώ. Εγώ θα ασχοληθώ μαζί της. Δεν θα κάνεις τίποτα. Άστα όλα πάνω μου. Σε... Σε... Σε έχω ανάγκη να απλά να μείνεις κοντά μου" πάλι ήμουν έτοιμος να πω το σε αγαπώ. Θέλω τόσο πολύ να το κάνω και ταυτόχρονα... Αισθάνομαι πως είναι λάθος να το κάνω αυτήν την στιγμή.