𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Απαγωγή

Josephine's POV

Δεν κοιμήθηκα καλά χθες βράδυ. Ο Αλεξάντερ μου είπε πως άλλαζα πλευρό όλη την ώρα στο κρεβάτι. Είχα ιδρώσει τόσο πολύ, που τα σεντόνια είχαν βραχεί. Θυμάμαι κάποιες στιγμές που πεταγόμουν από τον ύπνο και αυτός προσπαθούσε να με καθησυχάσει, κρατώντας με στην αγκαλιά του και δίνοντας μου μπόλικο νερό. Δεν έφυγε λεπτό από κοντά μου.

Την μέρα που έφυγα από την φυλακή,, τότε που μου είχε ζητήσει ο πατέρας μου να τον επισκεφτώ, πίστεψα πως είχαν βάλει τελία σε ότι μπορούσε να με συνδέει ακόμα με το παρελθόν. Πως είχαν κλείσει όλες τις πόρτες και τίποτα πια δεν μπορούσε να με αγγίξει. Όταν αποκαλύφθηκε και το τελευταίο μυστικό των Ράινχαρτ, θεώρησα πως αυτό θα ήταν και το τέλος των προβλημάτων μου. Δεν θα ξανάκουγα τίποτα κακό για την οικογένεια μου. Πόσο λάθος έκανα..

Οι φριχτές αναμνήσεις, εισέβαλαν ξανά στην ζωή μου. Οι εφιάλτες με κυνηγούν, ακόμη και στον ξύπνιο μου. Τα σημάδια πόνου που μου άφησε εκείνος, καταστρέφοντας την παιδική μου ηλικία, εμφανίστηκαν ξανά. Δεν θέλω να σκέφτομαι τίποτα σχετικό με όλα αυτά, κι όμως... Η μνήμη μου, επιστρέφει τα πάντα στο μυαλό μου. Δεν είναι πως τα είχα ξεχάσει. Απλώς ήταν αποθηκευμένα και κλειδωμένα, ώστε να μην με βασανίζουν. Όμως τώρα που απέδρασε ο... Ο πατέρας μου... Βγαίνουν ξανά στην επιφάνεια.

Γιατί; Γιατί έπρεπε να συμβεί τώρα αυτό; Τώρα, που προσπαθώ να φτιάξω την ζωή μου; Είχα καταφέρει να φέρω την ισορροπία μέσα μου και μέσα σε μια στιγμή, γκρεμίστηκαν τα πάντα. Για ποιόν λόγο απέδρασε; Τι μπορεί ν; θέλει; Κι αν... Κι αν έρθει για εμάς; Και δεν σκέφτομαι εμένα. Τα έχω ζήσει. Όμως τα αγαπημένα μου πρόσωπα, δεν έχω δεχτεί την οργή του και θα τους φανεί τόσο τρομακτικό. Και το μόνο που με νοιάζει περισσότερο από όλα, είναι να μην πάθουν κακό αδερφή μου η Λούνα και η αγέννητη κόρη μου, η Σιέννα μου. Αν τους συμβεί κάτι... Δεν θα συγχωρήσω ποτέ τον εαυτό μου.

"Ζοζεφίνα μου; Με ακούς;" η φωνή του Αλεξάντερ με βγάζει από τις σκέψεις στις οποίες είχα χαθεί και με επαναφέρει στην πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα... Που εύχομαι να ήταν ένα ψέμα. Μια φάρσα των μέσων ενημέρωσης. Χίλιες φορές αυτό, παρά ο ψυχικός πόνος.

"Αγάπη μου, φάε κάτι, σε παρακαλώ. Δεν πρέπει να μένεις νηστική. Σκέψου την κορούλα μας" με παρακαλάει και παίρνει στα χέρια του την πιατέλα με τα φρούτα, φέρνοντας την προς το μέρος μου.

Ζήτησε από την Μαργαρίτα να μου ετοιμάζει μερικά και εκείνη πρόθυμα δέχτηκε. Μάλιστα, μου είπε πως θα μου φτιάξει και το αγαπημένο μου. σμούθι. Φαίνεται πως δεν πήρε στα σοβαρά την παράκληση μου να μην πει σε τέτοιον κόπο. Γενικώς από εχθές που έμαθα... Για την απόδραση του, όλοι μου συμπεριφέρονται σαν να είμαι από πορσελάνη. Προσέχουν κάθε τους κίνηση και λέξη, γιατί πιστεύουν πως θα σπάσω.