𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Το Γράμμα

Josephine's POV

Ανοίγω τα μάτια μου, μετά από αρκετές ώρες ενός χαλαρού και αναζωγονητικού ύπνου. Το είχα ανάγκη λόγω των δύσκολων ημερών στην δουλειά, αλλά περισσότερο από τα γεγονότα που συνέβησαν χθες. Δεν είναι και λίγα άλλωστε...

Κοιμήθηκα στην αγκαλιά του Αλεξάντερ μου όμως και ηρέμησα. Πάντα όταν είμαι κοντά του, αισθάνομαι ασφαλής και ότι μπορώ να είμαι πιο χαλαρή. Τώρα πια, έχω περισσότερη αυτοπεποίθηση και δεν φοβάμαι για τις δυσκολίες του αύριο. Όλα θα τα αντιμετωπίσουμε μαζί και αυτό μου είναι αρκετό.

Βγαίνω από τα σεντόνια και πατάω τα πόδια μου πάνω στο πάτωμα, ψάχνοντας τις παντόφλες μου. Τις φοράω και σηκώνομαι όρθια, καθώς τεντώνω το σώμα μου για να βγει από το μουντ του ύπνου.

Παίρνω το κινητό μου από το κομοδίνο και κοιτάζω την ώρα... Κανονικά τέτοια ώρα, θα έπρεπε να την ξυπνήσω για να πάει σχολείο. Όμως δεν θα το κάνω. Διότι δεν θα πατήσει ξανά το πόδι της εκεί. Δεν θα επιτρέψω κάτι τέτοιο. Με τον Αλεξάντερ θα κάνουμε μήνυση και θα φροντίσω να μην στείλουν οι γονείς εκεί ξανά τα παιδιά τους. Γιατί είμαι η σίγουρη πως η αδερφή μου δεν είναι το μόνο άτομο που έχει βιώσει μια τέτοια κατάσταση. Και φυσικά, θα μιλήσω με τις οικογένειες των παιδιών που της φέρθηκαν έτσι, αφού μάθω τα ονόματα τους από την Λούνα. Δεν θα το αφήσω έτσι. Δεν φρόντισα να μην υποφέρει σωματικά, για να πονάει ψυχικά. Η αδερφή μου αξίζει κάτι πολύ καλύτερο από μπούλιγκ, επειδή παραδέχτηκε ανοιχτά ότι της αρέσουν τα κορίτσια.

Πηγαίνω στο δωμάτιο της και ανοίγω την πόρτα όσο πιο σιγά γίνεται, για να μην την ξυπνήσω άθελα μου. Κάνω μερικά βήματα πιο μέσα και αντικρίζω ένα θέαμα που με εκπλήσσει– ευχάριστα πάντα– και ταυτόχρονα κάνει την καρδιά μου να λιώσει από την συγκίνηση και την αγάπη.

Η αδερφή μου και ο Αλεξάντερ, κοιμούνται μαζί αγκαλιά, στο μικρό κρεβατάκι της Λούνας. Τα πόδια του Αλεξάντερ προεξέχουν από αυτό, είναι το χεράκι της Λούνας κρέμεται από κάτω. Δείχνουν τόσο χαλαροί και γαλήνιοι... Που νομίζω είναι κρίμα να τους ξυπνήσω. Όταν η Λούνα μου είπε χθες πως βλέπει τον Αλεξάντερ σαν τον πατέρα που ποτέ δεν είχε, χάρηκα πάρα πολύ.

Όταν γίναμε ζευγάρι με τον Αλεξάντερ, μια από τις πολλές ανησυχίες μου, ήταν αν η αδελφή μου θα τον συμπαθήσει και θα θέλει να συζήσει μαζί του. Τα αισθήματα της αδερφής μου έχουν πολύ μεγάλη σημασία για εμένα και με νοιάζει να αισθάνεται καλά. Το ότι βλέπει έτσι τον Αλεξάντερ λοιπόν, με ανακουφίζει αρκετά. Όλον αυτόν τον καιρό, η σχέση τους πάει από το καλό στο καλύτερο... Και αυτό με κάνει πολύ ευτυχισμένη. Νιώθω πως τώρα η Λούνα μου έχει την οικογένεια που πάντα αποζητούσε και εγώ... Δεν μπορούσα να της προσφέρω.