𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Οπτική Επαφή

Josephine's POV

Ντρίννν! Ντριννν!

"Σκάσε βλακεία..." λέω κοπανόντας το ξυπνητήρι με δύναμη και ρίχνοντας το κάτω. Μπαίνω ξανά κάτω από τα σκεπάσματα.

"Ζοζεφίνα; Ζοζεφίνα;" με ρωτά μια κοριτσίστικη φωνή, ενώ ταυτόχρονα με σκουντάει στον ώμο. Την αγνοώ και κουκουλώνομαι ολόκληρη.

"Ζοζεφίνα, είναι εφτάμισι η ώρα" μου λέει και τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα, καθώς πετάγομαι από το κρεβάτι. Εφτάμισι;! Θεέ μου θα αργήσω!

Πετάω τα σκεπάσματα από πάνω μου και κατεβαίνω από το κρεβάτι.

"Λούνα είσαι έτοιμη;" την ρωτάω βιαστικά και μου γνέφει θετικά, ενώ φοράω τα ρούχα που είναι στην καρέκλα.

Θεέ μου τι ντροπή! Εμφανίζομαι με τα ίδια ρούχα στην δουλειά τέσσερις μέρες τώρα! Αλλά... Δεν μπορώ να κάνω κάτι καλύτερο. Το μόνο που ξέρω να κάνω καλά, είναι με αυτά που έχω να δημιουργώ τους σωστούς συνδυασμούς.

"Έφαγες πρωϊνό;" την ρωτάω καθώς βγαίνουμε από το δωμάτιο μας. Ναι, κοιμόμαστε μαζί. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να έχει η κάθε μία το δικό της δωμάτιο. Όχι όπως κάποτε.

"Πήρα ένα μήλο ο από την φρουτιερα. Μια χαρά είμαι". Ένα χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο της, κάνοντας με να χαμογελάσω κάθε εγώ. Την λατρεύω όσο τίποτα άλλο. Πάντα μου φτιάχνει την μέρα. Ακόμα και όταν η διάθεση μου είναι στα τάρταρα, μπορεί να με κάνει να αισθανθώ καλύτερα.

Παίρνω και εγώ ένα μήλο και αφού το πλύνω βιαστικά, το βάζω στο στόμα μου και περνάω την τσάντα μου βιαστικά στον ώμο μου. Στρέφω το βλέμμα μου στην Λούνα και την βλέπω ένα έχει την τσάντα της στους ώμους της.

"Ετοιμη;" την ρωτάω ξανά και αυτή δυσανασχετεί. Ίσως την έπρηξα κάπως.

Βγαίνουμε από έξω από το 'σπίτι' μας. Δεν είναι και κάτι το φοβερό. Ένα δωμάτιο για να κοιμόμαστε, κουζίνα που συνδέεται με ένα μικρό σαλονάκι και το μπάνιο.

Κατεβαίνουμε τα σκαλάκια. Πάνω στην ώρα! Μόλις έφτασε το σχολικό!

"Τα πήρες όλα έτσι μικρούλα μου; Βιβλία;"

"Ναι"

"Το φαγητό σου;"

"Ναι. Ζοζι, τα πήρα όλα. Άντε να φύγω" μου απαντά μεταξύ σοβαρού και αστείου.

Την κάνω μια σφιχτή αγκαλιά και της δίνω ένα φιλί στα μαλλιά.

"Αν με χρειαστείς, πες να με καλέσουν στην δουλειά οκ;" μου γνέφει θετικά και ύστερα τρέχει προς το λεωφορείο. Πριν κλείσουν οι πόρτες, με αποχαιρετά άλλη μια φορά. Αφού το δω να απομακρύνεται, βαδίζω προς την αντίθετη κατεύθυνση με προορισμό την δουλειά μου. Πρέπει να βιαστώ. Έχω αργήσει ήδη μερικά λεπτά! Θα με σκοτώσει το αφεντικό μου!