Ταγκό Για Δύο

1.2K 77 34
                                    

Josephine's POV

Τρεις μέρες μετά...

Δεν ξέρω πια τι να κάνω. Δεν μπορώ να ηρεμήσω και ούτε να μην το σκέφτομαι.

Η νύχτα του φιλιού μας, τρεις μέρες πριν, γυρνάει στο μυαλό μου ξανά και ξανά, χωρίς να με αφήνει να δω καθαρά.

Με κρατούσε στα χέρια του με τέτοιον τρόπο, που... Ένιωθα ασφαλής. Ένιωθα πως όσο ήμουν κοντά του, δεν κινδύνευα από κανέναν. Ένιωθα πως έστω και για λίγο, θα μπορούσε να πάρει μακριά τις άσχημες αναμνήσεις, μαζί και τον πόνο που τις συνοδεύει όταν θυμάμαι. Όταν με φίλησε... Η γη χάθηκε κάτω από τα πόδια μου και για ένα λεπτό, ξέχασα όλα μου τα προβλήματα. Άφησα τον εαυτό μου να απολαύσει κάτι... Μετά από τόσα χρόνια.

Μου άρεσε πολύ αυτή η επαφή που είχαμε, έστω και για λίγα λεπτά. Και μάλιστα τρεις φορές. Αισθάνθηκα πως πετούσα στον παράδεισο, ενώ βρισκόμουν στην γη.

Πολύ φοβάμαι, πως αυτό που μου είχε πει η Νατάσα... Ισχύει. Έχω αρχίσει να αναπτύσσω αισθήματα για αυτόν τον άντρα. Και δεν πρέπει να το κάνω αυτό. Ρισκάρω τόσα πολλά, και μόνο που το παραδέχομαι στον εαυτό μου. Πόσο μάλλον... Να το κάνω στους γύρω μου. Θα χάσω την δουλειά, ενώ τα πράγματα έχουν ήδη φτιάξει αρκετά. Η Λούνα γελάει, και το κάνει από ενθουσιασμό. Όχι προσποιητά, για να μην στεναχωρήσει εμένα. Δεν μπορώ να της το κάνω αυτό. Η ευτυχία της αδερφής μου έμπαινε και θα μπαίνει πάντα πάνω από όλους και από όλα. Ακόμα και... Από τις δικές μου επιθυμίες.

Πάντως, αυτές τις τρεις μέρες, δεν έκανε ξανά κάποια κίνηση. Με κάρφωνε με το βλέμμα του για ώρες, μα δεν προχώρησε ούτε στο ελάχιστο. Ίσα ίσα, έτυχε να τον δω να φλερτάρει με την γραμματέα του. Νάταλι την λένε νομίζω. Δεν ξέρω γιατί το έκανε... Αλλά με ενόχλησε πολύ. Δηλαδή τι; Ξέχασε κιόλας τα λεπτά που με κρατούσε στα χέρια του ή τις στιγμές που με φιλούσε;

Αχ, μα γιατί παραπονιέμαι; Φυσικά και τα ξέχασε. Μια... Μια ξεπέτα είμαι για αυτόν στο κάτω κάτω. Ξέρω πολύ καλά ποιός είναι. Ο έξυπνος, δισεκατομμυριούχος, playboy, που κάνει ό,τι θέλει, όποτε το θέλει. Μπορεί να κρατάει στα χέρια και να φιλάει όποια γουστάρει. Όμως εγώ... Δεν είμαι υποχρεωμένη να το ανεχτώ αυτό.

Κατεβαίνω από το λεωφορείο και κατευθύνομαι προς το κτίριο, ελπίζοντας να μην έχουν προσέξει την αργοπορία μου σήμερα. Έμπλεξα σε κίνηση και τα νεύρα μου έσπασαν, αλλά δεν ξέρω τι άλλο να κάνω, από την στιγμή που το αυτοκίνητο είναι απαγορευτικό την συγκεκριμένη περίοδο.

𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️Where stories live. Discover now