𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Τρόμος

Alexander's POV

3 μέρες μετά...

"Το αμάξι βρέθηκε εγκαταλειλημένο κάτω από ένα τούνελ!"

"Όλα τα προσωπικά αντικείμενα ήταν μέσα στην τσάντα που βρέθηκε στην τσάντα!"

"Ποιός το έκανε;!"

"Που είναι η Ζοζεφίνα Ράινχαρτ;! Τι της συνέβη;!"

Σταματήστε! Που να πάρει ο διάβολος, σταματήστε και εξαφανιστείτε από το κεφάλι μου! Δεν αντέχω άλλο!

Παίρνω βαθιές ανάσες στην προσπάθεια μου να ηρεμήσω, μα ο θυμός και ο οργή που με καταβάλει, ξεπερνούν κάθε όριο! Δεν... Δεν μπορώ να συγκρατήσω τον εαυτό μου! Είναι απλά ανούσιο να το κάνω στην τελική! Δεν μπορώ να αντέξω αυτό που μου συμβαίνει!

Κοιτάζω τον εαυτό μου μέσα από τον καθρέφτη του τοίχου στο δωμάτιο για μερικά δευτερόλεπτα, προτού χτυπήσω την σφιγμένη γροθιά μου πάνω στο γυαλί και τον σπάσω σε χίλια, μικρά κομματάκια. Μερικά από τα θραύσματα πιέζουν πάνω στο δέρμα των γυμνών χεριών μου, ενώ κάποια διαπερνούν το λεπτό ύφασμα από το άσπρο φανελάκι μου.

Κάθομαι στο κρεβάτι με δύναμη και περνάω τα χέρια μου από τα μαλλιά μου, στηρίζοντας τους αγκώνες μου στα πόδια. Παρατηρώ μερικές σταγόνες αίμα, όμως ο πόνος αυτός, δεν είναι τίποτα σε αυτόν που με βασανίζει τις τελευταίες τρεις μέρες.

Τα μάτια μου βουρκώνουν, καθώς η ανάμνηση από εκείνο το βράδυ που κάναμε έρωτα για τελευταία φορά πριν... Πριν εξαφανιστεί η Ζοζεφίνα μου... Περιστρέφεται στο μυαλό μου ξανά και ξανά. Για πρώτη φορά, εύχομαι να μην μπορούσα να σκεφτώ. Πονάει πάρα πολύ... Και ξέρω πως όλα είναι δικό μου λάθος. Εγώ φταίω που την απήγαγαν. Εγώ φταίω... Που δεν ξύπνησα για την εμποδίσω να φύγει. Έπρεπε να είμαι κοντά της κάθε λεπτό... Και δεν τα κατάφερα. Την απογοήτευσα... Και δεν ήμουν κοντά της!

Και πέρα από αυτό... Αυτό το εμπόριο μας κατέστρεψε. Με κατέστρεψε. Τώρα ο κίνδυνος μας αφορά όλους. Ποιός μου λέει εμένα πως δεν θα θελήσουν να κάνουν κακό και σε κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας μου; Πρέπει να προστατέψω την Λούνα... Τις είπαμε πως η αδερφή της έπρεπε να φύγει για ένα ξαφνικό ταξίδι. Θα επικοινωνήσει εκείνη μόλις μπορέσει. Δεν ξέρω για πόσο ακόμα... Δεν μπορούμε να καθυστερούμε αυτήν την αναπόφευκτη συζήτηση μαζί της.

Γαμώτο... Ζοζεφίνα μου... Τι θα κάνω τώρα, χωρίς εσένα δίπλα μου; Η κορούλα μας είναι καλά; Αν πάθει κάτι το μωρό μου, θα καταρρεύσω. Το να χάσω μια από τις δύο, θα είναι επίπονο. Μα το να χάσω και τις δύο... Θα είναι ακατόρθωτο να το δεχτώ. Η Ζόζι μου και η Σιέννα μου είναι στα χέρια τους. Και εγώ δεν έχω ιδέα πως να τους σώσω.