𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Το Περίεργο Τηλεφώνημα

Μπαίνω στο σπίτι και πρώτος από όλους, έρχεται τρέχοντας προς το μέρος μου, ο αγαπημένος και γλυκύτατος σκύλος μου, ο Μάρλεϊ. Στέκεται στα δύο πόδια και τα άλλα, τα ακουμπάει στην κοιλιά μου, κουνώντας την ουρά του από χαρά. Μου δίνει μερικά φιλιά στο πρόσωπο και εγώ γελώντας, του κάνω χώρο για να χωθεί ανάμεσα στα χέρια μου μαι να τον σφίξω με αυτά. Φαίνεται διαισθάνεται την καλή μου διάθεση και ήρθε να γιορτάσει μαζί μου... Είμαι τόσο χαρούμενη που αποφάσισα να τον υιοθετήσω δύο χρόνια πριν. Μωρό ήταν. Μικρό κουταβάκι. Και εκείνος φυσικά λατρεύτηκε από όλους μας. Είμαι σίγουρη ότι θα αγαπηθεί και από τον Αλεξάντερ μου... Όταν θα έρθει να ζήσει μαζί μου.

"Μάρλεϊ! Που να σε πάρει, έλα να φας τώρα!" του φωνάζει η Λούνα και εκείνος κατεβαίνει από πάνω μου. Κρύβεται πίσω από τα πόδια μου και μπορώ να ακούσω διάφορους ήχους από αυτόν... Κλαίει το μανάρι μου. Τι την έπιασε τώρα την Λούνα;

"Λούνα, γιατί μιλάς έτσι στον σκύλο μας; Τι σου έκανε;" την ρωτάω ψύχραιμα και συναντώ τα μάτια της, στα οποία η κόρη των ματιών έχει διασταλεί... Με τι έχει νευριάσει πάλι;

"Τον κυνηγάω εδώ και ώρα για να φάει, αλλά δεν κάθεται ήσυχος. Μου έχει σπάσει τα νεύρα. Έχω καθυστερήσει στο ραντεβού μου και φταίει αυτός. Τα κορίτσια θα... Τέλος πάντων, ανέβαλε εσύ, εγώ πρέπει να φύγω" μου λέει και δίνοντας μου το σακουλάκι με το φαΐ του, αρπάζει την τσάντα της και βγαίνει, πριν προλάβω καν να την σταματήσω.

Απογοητευμένη από την στάση της, κάνω νόημα στον Μάρλεϊ να με ακολουθήσει και του βάζω λίγα κομμάτια στο μπολ, αφήνοντας τον μόνο για να απολαύσει το γεύμα του. Ύστερα τακτοποιώ το μπουφάν στον καλόγερο και κατευθύνομαι προς το σαλόνι, ακούγοντας τις φωνές των φιλενάδων μου εκεί. Η Άλις είχε έρθει για να προσέξει τον Έντγκαρ και έστειλα μήνυμα και στην Μαργαρίτα να αφήσει για λίγο την δουλειά και να βρεθούμε λίγο οι τρεις μας... Θέλω να πω τα καλά νέα και στις δύο! Εξάλλου, η Μαργαρίτα μόνο δουλεύει. Νομίζω καλό θα της κάνει και εκείνης να μείνει για λίγες ώρες έξω από τον οίκο 

Θα το έλεγα πρώτα στην αδερφή μου, αλλά με καλωσόρισε με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που περίμενα, έκανε παράπονα για τον σκύλο μας και μετά εξαφανίστηκε έτσι απλά, σαν να μην έγινε τίποτα... Πως άλλαξε έτσι η αδερφή μου; Η Λούνα πάντα φερόταν μέχρι και στα έντονα με αγάπη –εκτός από τις κατσαρίδες–. Έδειχνε τρυφερότητα και αγάπη. Δεν την ένοιαζε η γνώμη των άλλων και πάντα είχε τρόπους. Τώρα πια δεν σέβεται τίποτα. Βγαίνει με τους φίλους της και περνάει καλά –κάτι που προφανώς και με χαροποιεί–, αλλά μόλις γυρνάει σπίτι, συμπεριφέρεται αλλιώς. Μιλάει με αγένεια στις υπηρέτριες, δεν έχει καθόλου τρόπους όταν προσπαθώ να της μιλήσω.