𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Είμαι Έτοιμος

Πλευρά συγγραφέα-αναγνώστη

23 χρόνια πριν...

Κατέβηκε τα σκαλιά για το ισόγειο με αργό και σχεδόν απρόσεκτο βήμα, σαν να ήθελε με όλη του την καρδιά μέσα του, απλά σε δευτερόλεπτα να στραβοπατήσει και να πέσει κάτω, χτυπώντας με δύναμη στο πάτωμα και να σκοτωθεί, αν ήταν δυνατόν...

Δεν άντεχε άλλο να κρατιέται μακριά από την παρηγοριά του, η οποία δεν ήταν άλλη πέρα από το πέρα από το ποτό. Αυτό το υγρό κατέκαιε κάθε φορά τον λαιμό μου και του πρόσφερε μια στιγμιαία ανακούφιση, την οποία αυτήν την στιγμή, την είχε ανάγκη περισσότερο από τότε. Τις τελευταίες μέρες, έπινε και κάπνιζε πολύ περισσότερο από όσο πριν. Αυτή η παθολογική σχέση που είχε αναπτύξει με το αλκοόλ, δεν μπορούσε κάποιος να την περιγράψει με μια ματιά λέξη.

Η τόσο συχνή κατανάλωση αυτών των οινοπνευματώδων ποτών, τον είχε οδηγήσει στα όρια της εξάρτησης. Απείχε πάρα πολύ λίγο από εκεί και τότε θα γινόταν κανονικός αλκοολικός. Κάλυπτε όλες τις ανάγκες του. Είτε ήταν βασικές, είτε όχι.

Το σώμα τους θα καταστρεφόταν, αλλά δεν τον ένοιαζε. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, τον είχα φέρει σε αυτήν την κατάσταση. Ήταν πολλά τα βάρη... Και δεν άντεχε άλλο να τα σηκώνει. Επί τρεις εβδομάδες, τσακωνόταν κάθε μέρα με την μητέρα του, στεκόταν δίπλα στην κατά δύο χρόνια μεγαλύτερη κολλητή του, η οποία αντιμετώπιζε την δική της δυσκολία και πάνω από όλα, έπρεπε να σταθεί κοντά στον μικρό του αδερφό... Ο οποίος ήταν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση, αφότου έμαθε για... Ακόμα και η σκέψη, ακόμα τον βασάνιζε.

Δεν επέτρεπε στον εαυτό του να το εκφράσει, αλλά πονούσε πολύ. Η ψυχή του υπέφερε... Ο πατέρας του... Ο μέντορας του στην ζωή... Ο άνθρωπος που του δίδαξε τα πάντα για τον κόσμο των επιχειρήσεων και χάρις αυτόν είχε χτίσει τα θεμέλια για να πετύχει τους στόχους του... Ο δάσκαλος, που πάντα ήξερε τι να του πει, πότε και πως... Ο άντρας που του έλεγε τις πιο όμορφες ιστορίες για καληνύχτα όταν ήταν παιδί... Είχε πεθάνει. Τους είχε εγκαταλείψει. Η φυσική του παρουσία δεν θα γέμιζε ξανά το σπίτι. Δεν θα έφερνε ξανά την ισορροπία. Δεν θα φρόντιζε να διατηρεί την χαρά και την ηρεμία.

Μπήκε στο καθιστικό και τα μάτια του, αμέσως κοίταξαν προς το μπαρ με τα ποτά... Το είχε ανάγκη... Ένιωθε πως έπρεπε να μείνει μακριά, πρώτα για το δικό του καλό και ύστερα για τον γύρω του. Μα δεν μπορούσε... Δεν ενδιαφερόταν για τις ψυχικές και τις σωματικές συνέπειες... Ήθελε μόνο έστω και για λίγο να ηρεμήσει.