Πλευρά συγγραφέα-αναγνώστη
Το μπαρ στο κέντρο της πόλης, ένα στέκι που ο Αλεξάντερ πήγαινε κάποτε στα νιάτα του -τότε που ο έρωτας και η αγάπη ήταν δύο λέξεις άγνωστες για εκείνον-, ήταν υπερβολικά γεμάτο και η ατμόσφαιρα αποπνικτική, πράγμα παράξενο για Κυριακή βράδυ, αφού οι περισσότεροι που βρίσκονταν στον χώρο, έπρεπε την επόμενη μέρα να πάνε στην δουλειά τους, σε νηφάλια κατάσταση και να εκτελέσουν άψογα τα καθήκοντα τους.
Το συγκεκριμένο μπαρ, από τις παλιότερες εποχές, τότε που έκανε τα πρώτα του βήματα στην νυχτερινή διασκέδαση, ήταν πολύ γνωστό στην καλή κοινωνία του Λος Άντζελες και σε όσους είχαν την οικονομική άνεση να ζήσουν ωραία βράδια εκεί. Αυτό ίσχυε μέχρι και σήμερα. Αυτό, είχε ως αποτέλεσμα οι ιδιοκτήτες πάντα να εισπράττουν μεγάλα κέρδη. Πολύ περισσότερα από όσα υπολόγιζαν.
Χαλάλι λοιπόν τα έξοδα! Όσο έβλεπαν τους κατοίκους της αγαπημένης τους να γλεντάνε με την ψυχή τους, ήταν και εκείνοι ικανοποιημένοι! Και πράγματι, οι πολίτες ήξεραν πάντα πως να περνούν καλά. Άλλοι χόρευαν στον ρυθμό της μοντέρνας μουσικής μέχρι να μην αντέχει άλλο το σώμα τους, τραγουδώντας παράλληλα όλα τους στίχους που είχαν αγαπήσει από λατρεμένους καλλιτέχνες, ενώ άλλοι, έριχναν τον πόνο τους στο ποτό, ο καθένας για τους δικούς τους λόγους. Οι περισσότεροι εξαιτίας ενός κατεστραμένου επαγγελματικού πλάνου ή μίας ερωτικής απογοήτευσης. Αυτό το μπαρ παρέμενε η επιλογή του Αλεξάντερ μέχρι και τώρα.
Για τον ίδιο, πραγματική ήταν η δεύτερη αιτία... Γιατί έτσι αισθανόταν. Απογοητευμένος και θυμωμένος. Καθώς κατάπινε μονορούφι ένα ακόμα ποτήρι οινοπνευματώδους ποτού, δεν ένιωθε κανένα κάψιμο. Μετά από τόσες ώρες, το είχε συνηθίσει. Αναστέναξε βαθιά αφήνοντας το ποτήρι στον πάγκο και αφού ζήτησε από το παιδί στο μπαρ να του το γεμίσει ξανά -είχε χάσει πλέον το μέτρημα-, ακούμπησε τα χέρια του πάνω στην δρύινη επιφάνεια, αναλογιζόμενος την εφιαλτική και απαίσια για εκείνον μέρα.
Το πρωΐ θα μπορούσε να είχε καλύτερες εξελίξεις, μα γνώριζε πως ήταν ακόμα νωρίς για να ευελπιστεί σε κάτι. Θα του έπαιρνε καιρό, μέχρι να την κερδίσει ξανά. Αυτό όμως που ανακάλυψε αργότερα... Τον είχε τσακίσει. Ήταν σαν το χέρι κάποιου είχε διαπεράσει το σώμα και στον δρόμο για να βγει, τράβηξε απότομα και την καρδιά του, ξεριζώνοντας την. Πόσο μάλιστα, όταν αυτός ο κάποιος.. Είναι η αγαπημένη του Ζοζεφίνα.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️
RomantizmΠροσπαθώ να ξεφύγω από το κράτημα του, αλλά με σφίγγει σε τέτοιον βαθμό, που ηδη διαισθάνομαι τα σημάδια στους καρπούς μου. "Άσε με να φύγω παλιό-" Πριν προλάβω να ολοκληρώσω, η πλάτη μου συγκρούεται με δύναμη, πάνω στον σκληρό και μπλε σκούρο τοίχ...