𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Θα Το Κάνω!

Alexander's POV

Την παρατηρώ καθώς μου εξηγεί τα σχέδια της και τις ιδέες της, σχετικά με την ταινία. Οι κινήσεις που κάνει, καθώς οι λέξεις βγαίνουν από το στόμα της, σε συνδυασμό με τον τρόπος που μιλάει, δηλώνουν ωριμότητα και σοβαρότητα, αλλά ταυτόχρονα χαριτωμενιά και ντροπαλότητα. Επιλέγει με προσοχή τι θα πει και τι θα κάνει και αυτό μου αρέσει. Είναι δυναμική, και την ίδια στιγμή, συμπεριφερεται με νευρικότητα....

Δεν ξέρω γιατί πριν έκανα κίνηση. Δεν μπορούσα να ελέγξω τον εαυτό μου. Πάντα επιλέγω τις γυναίκες που θέλω να ασχοληθώ και να κάνω σεξ μαζί τους, αλλά αυτή εδώ η συγκεκριμένη... Με κάνει να χάνω τον εαυτού μου. Αυτή η ιδιαίτερη ομορφιά και ο χαρακτήρας της, με τραβάνε πολύ έντονα. Δεν μου αρέσει που χάνω τον έλεγχο... Ειδικά... Για μια γυναίκα. Πρέπει να τον ανακτήσω και σύντομα μάλιστα.

"Από ότι βλέπω, όλα είναι έτοιμα κύριε Σέργουντ για τα γυρίσματα το Σάββατο. Τώρα, για τυχόν αλλαγές της τελευταίας στιγμής, θα συζητάμε εκείνη την ώρα τις απόψεις μου και θα καταλήγουμε σε μια απόφαση" λέει και βάζει μια τούφα πίσω από το αυτί της. Κάθε της κίνηση... Μου δημιουργεί εξάψεις! Τι μου συμβαίνει;!

"Χαίρομαι που χρησιμοποιείς τον πληθυντικό. Ακολουθείς τους κανόνες μου"

Αφήνει τους φακέλους στο τραπέζι και ακουμπάει τις παλάμες της πάνω του, στηρίζοντας τον εαυτό της στα χέρια της. Σηκώνει το κεφάλι της προς τα πάνω και τα μάτια της συναντούν τα δικά μου. Τα μάτια της ανοιγοκλείνουν σε ίσα χρόνια διαστήματα. Παρατηρώ κάτι, που δεν είχα προσέξει. Η μύτη της τρέμει και τα δάχτυλα τους χτυπούν πάνω στο τραπέζι.

"Νομίζω σας ζήτησα να μην χρησιμοποιείται ο ενικός ανάμεσα μας" λέει, σε συνδυασμό απότομου και ευγενικού τόνου, κάνοντας ρυθμό με τα δάχτυλα της. Πετάγομαι όρθιος και πάω προς το μέρος της, κολλώντας το σώμα μου πάνω στο δικό της Αυτή, σοκαρισμένη από την κίνηση μου, γουρλώνει τα μάτια της και πριν προλάβει να αντιδράσει, την αρπάζω από τους καρπούς, ακινητοποιόντας τα χέρια της πάνω στο τραπέζι.

"Και εγώ σου έχω πει... Δεν θα μου αντιμιλάς" της λέω αισθησιακά και αυτή με κοιτάζει στα μάτια, με το βλέμμα της να με παρακαλεί να την αφήσω. Το σώμα της τρέμει και προσπαθεί να ελευθερωθεί από το κράτημα μου, μα είναι αδύνατον. Μόνον εγώ θα αποφασίσω... Πότε θα φύγει.

"Αφήστε με αμέσως σας παρακαλώ" λέει με σταθερότητα στην φωνή της και χωρίς να το σκεφτώ, πλησιάζω το κεφάλι μου στον λαιμό, με το άρωμα την μυρωδιά της βανίλιας να εισχωρεί στα ρουθούνια μου. Οι ανάσες της κοφτές. Τρέμει ναι, αλλά όχι από φόβο.