𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Τελευταίο Βράδυ

Josephine's POV

Απώλεια... Μια μικρή λέξη, την οποία μπορείς να σκεφτείς εύκολα, αλλά δύσκολα βρίσκεις το θάρρος και την δύναμη να την ξεστομίσεις από τα χείλη σου. Γιατί δεν μπορείς να φανταστείς πως εσύ έχασες κάτι τόσο απαραίτητο στην ζωή σου. Πως κάτι άσχημο συνέβη σε εσένα και όχι σε κάποιον άλλον. Μήπως όμως αυτός ο άλλος το ίδιο δεν θα σκεφτόταν;

Το να χάνεις αυτόν ή αυτούς που αγαπάς, μπορεί να σε καταστρέψει σε μεγάλο βαθμό. Ο κόσμος γίνεται σκοτεινός και εσύ νιώθεις μόνος σου... Στην προσπάθεια σου να καλύψεις ένα κενό που δημιουργήθηκε... Ξαφνικά συμβαίνει κάτι και όλα πέφτουν στο κενό. Έχεις σπάσει και δεν ξέρεις αν θα μπορέσεις ποτέ σου να μαζέψεις όλα αυτά τα κομμάτια.

Όλοι οι άνθρωποι κάποια στιγμή της ζωή μας βιώνουμε συναισθήματα, τα οποία δυσκολευόμαστε να εκφράσουμε και να αναγνωρίσουμε. Ο πόνος είναι ένα από αυτά. Συνεπάγεται πάντα τον χαμό ενός αγαπημένου προσώπου, αλλά καμία φορά του ίδιου τους μας του εαυτού, όπως τον ξέραμε μέχρι τώρα, της συνοχής της προσωπικότητας μας και της συναισθηματικής μας ισορροπίας.

Είναι μια δυσάρεστη αίσθηση που συνήθως προκύπτει από ένα πολύ έντονο ή καταστροφικό σωματικό ερέθισμα. Στην δική μου περίπτωση όμως, κυριαρχεί το ψυχικό. Όλο αυτό που συνέβη... Ήταν το τελειωτικό χτύπημα για όλα. Με τσάκισε... Θεέ μου, δεν μπορώ να πιστέψω πως έχασα ένα ακόμα σημαντικό και αναγκαίο πρόσωπο από την ζωή μου!

Μέσα σε λίγες μόνο μέρες, τα πάντα στην ζωή μου κατέρρευσαν. Η ζωή μου καταστράφηκε για άλλη μια φορά και παρόλα αυτά, πρέπει να φορέσω το προσωπείο μου, ώστε να βρίσκομαι κοντά στην μικρή μου αδερφή. Εκείνη... Δεν είναι συνηθισμένη στα βάσανα και στον πόνο, οπότε για αυτό τώρα έχει καταρρακωθεί... Δεν την αδικώ. Πέρασε πολλά αυτήν την περίοδο. Ο χαμός της Ορόρας, έριξε πολύ την ψυχολογία όλων μας. Αλλά η Λούνα μου... Είναι παιδί. Ένα παιδί, δεν θα έπρεπε να αντιμετωπίζει τόσο δύσκολες καταστάσεις και να υποφέρει... Εγώ φταίω για αυτό.

Έχασα την κολλητή μου, η οποία πέταξε τόσα χρόνια φιλίας στα σκουπίδια, για έναν λόγο που δεν ξέρω. Έχασα το μωράκι μου, που αδημονούσα να έρθει στο κόσμο και να το κρατήσω στην αγκαλιά μου. Τουλάχιστον τώρα, βρίσκεται σε ένα καλύτερο μέρος, χωρίς προβλήματα... Μετά έχασα και τον Αλεξάντερ μου... Όσο κι αν προσπαθώ να του το δείχνω, δεν μπορώ να τον ξεπεράσω. Είπε όμως τόσα ψέματα... Τα οποία μας έβαλαν όλους σε μεγάλο κίνδυνο. Εγώ παρόλα αυτά τον αγαπώ. Δεν θα είναι εύκολο να προχωρήσω μπροστά. Αλλά πρέπει να το κάνω. Πρώτα από όλα για την αδερφή μου... Και μετά για εμένα.