𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Ηδονή Και Ένταση

Alexander's POV

"Κρις, άκουσες τίποτα από αυτά που σου είπα για την πρεμιέρα;" ρωτάω τον μικρό μου αδερφό, βλέποντας πως έχει στραμμένο το βλέμμα του στην οθόνη του κινητού του... Και μάλλον και την προσοχή του, διότι θα μου έδινε έστω μια απάντηση.

Υπάρχει μια πιθανότητα να γίνει νωρίτερα η πρεμιέρα της ταινίας, αλλά δεν μπορώ να συνεννοηθώ χωρίς εκείνον. Και εκτός αυτού, σήμερα θα έρθει πρώτη φορά η Ζοζεφίνα σπίτι μου και δεν έχω κάνει ούτε μια προετοιμασία. Τουλάχιστον έχω στον νου μου όλα όσα θέλω να φτιάξω από κάθε άποψη, αλλά χρειάζομαι και χρόνο. Οπότε, πρέπει πρώτα να τελειώσουμε με όλες τις δουλειές εδώ. Ο αδερφός μου όμως, δεν φαίνεται συγκεντρωμένος σήμερα, αφού είμαι σίγουρος ότι δεν έχει δώσει σημασία ούτε σε μια λέξη από αυτά που είπα. Υποψιάζομαι τι σκέφτεται, μα αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Όχι μόνο από άποψη δουλειάς, αλλά και επειδή δεν κάνει καλό στην ψυχολογία του.

"Κρις, για όνομα του Θεού, πόσο θα κρατήσει όλο αυτό; Στην τελική, πήγαινε εσύ ο ίδιος να την βρεις"

"Δεν μπορώ να το κάνω αυτό Αλεξάντερ" μου λέει αγανακτισμένος... Μου φαίνεται πως μόνο αυτό το θέμα τον επαναφέρει πλέον στην πραγματικότητα.

"Γιατί; Υπάρχει άλλη περίπτωση να σε ακούσει; Η ίδια δεν πρόκειται να σε καλέσει αδερφέ μου. Είναι πολύ πληγωμένη και φοβάται, κάτι απόλυτα κατανοητό. Μα όσο αφήνεις τον χρόνο να περνάει, τόσο θα επιβεβαιώνονται οι υποψίες της... Αυτό είναι που θες; Όχι φυσικά. Γι' αυτό πάρε την κατάσταση στα χέρια σου" αποκρίνομαι, θεωρώντας πως τον παροτρύνω να κάνει το σωστό.

"Ποτέ δεν μου είπες αυτά τα λόγια πριν... Επέμενες να της δώσω χώρο και χρόνο, κάνοντας υπομονή. Τι άλλαξε τώρα;" με ρωτάει και δεν μπορώ να μην γελάσω.

"Καμιά φορά... Είναι σημαντικό να κάνουμε το πρώτο βήμα εμείς, όσο επίπονο κι αν μοιάζει αρχικά. Αν δεν το είχα πάρει απόφαση τότε να εξομολογηθώ τον έρωτα μου στην Ζοζεφίνα, δεν θα ένιωθα τόσο ευτυχισμένος. Ποτέ στην ζωή μου δεν έχω αισθανθεί ξανά έτσι"

"Εμ... Ναι, δεν θέλω να σου το χαλάσω, αλλά εάν δεν ήμασταν εγώ και η Μαργαρίτα, ποτέ δεν θα έκανες το πρώτο βήμα. Ήσουν πολύ εγωϊστής για να παραδεχτείς τον έρωτας σου για εκείνη. Έπρεπε λοιπόν να υποδυθώ εγώ τον ερωτευμένο, ώστε να-" τον διακόπτω, κουνώντας το χέρι μου δεξιά αριστερά, μπροστά από το πρόσωπο του.

"Κρις, δεν είμαι τόσο γέρος για να το ξεχάσω. Ξέρω ποιός ήμουν κάποτε και προσπαθώ κάθε μέρα να απομακρυνθώ από τον παλιό μου εαυτό όσο πιο πολύ γίνεται"