𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Εμπιστεύσου Με

Μπαίνω στο σπίτι μου, κοπανόντας την πόρτα. Η αδερφή μου είναι ακόμα στο σχολείο. Προετοιμάζουν την σχολική γιορτή, η οποία σηματοδοτεί την έναρξη του καλοκαιριού. Ευτυχώς για εμένα, γιατί δεν θα χρειαστεί να εξηγήσω την άθλια ψυχολογική κατάσταση που βρίσκομαι αυτήν την στιγμή.

Αφήνω την τσάντα μου στο τραπέζι και ρίχνω το σώμα μου πάνω στην καρέκλα, ακουμπώντας τους αγκώνες μου πάνω στο τραπέζι. Τρίβω απαλά τα πόδια μου, καθώς οι πόνοι έχουν κάνει την εμφάνιση τους αυτές τις μέρες. Η πολύ ορθοστασία και οι μεγάλες αποστάσεις που διανύω δεν έχουν και πολύ καλά αποτελέσματα.

Τα δάχτυλα μου χτυπάνε νευρικά πάνω στο ξύλο και από το μυαλό μου περνάνε χιλιάδες σκέψεις. Δεν μπορώ να σταματήσω να αναρωτιέμαι τι συμβαίνει. Από το πρωΐ που έφυγε βιαστικά από το γραφείο, δεν έχει επικοινωνήσει μαζί μου και αυτό με ανησυχεί πολύ. Τον πήρα ένα εκατό φορές στο κινητό και του έστειλα ένα σωρό μηνύματα. Δεν έχει δώσει σημεία ζωής. Δεν ξέρω ούτε με ποιόν ούτε τι κάνει.

Συνέχεια σκέφτομαι μήπως έκανα εγώ πιο λάθος και τον έδιωξα. Ίσως ήμουν και εγώ άδικη σε κάποια πράγματα μαζί του. Θέλω να πω... Απλά προσπαθεί να με κρατήσει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Για να λέει ότι η κατάσταση είναι αποπνικτική και σε φέρνει στα όρια σου, κάποιο δίκιο θα έχει. Μεγάλωσε έτσι. Γνωρίζει καλύτερα από εμένα πότε θα είναι η σωστή ώρα. Και όσο για τις άλλες... Είμαι σίγουρη πως δεν θα γίνει κάτι. Έξι μήνες τώρα, μου είναι πιστός και μου έχει αποδείξει πως μπορώ να του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη. Θα συνεχίσω λοιπόν να το κάνω και θα περιμένω υπομονετικά να με πάρει... Όσο και αν ανησυχώ.

Ακούω το κινητό μου να χτυπάει και το βγάζω από την τσάντα βιαστικά. Κάνε να είναι αυτός...

"Παρακαλώ;"

"Τι παρακαλώ μαρή; Η κολλητή σου είναι" ομολογώ ότι απογοητεύτηκα, όμως χαίρομαι που ακούω λίγο την κολλητή μου. Είχαμε καιρό να τα πούμε και μου έλειψε να της μιλάω. Νιώθω πως απομακρύνθηκα κάπως λόγω της σχέσης μου με τον Αλεξάντερ μιας και... Δεν μπορούσα να της μιλήσω για αυτό.

"Έλα μωρέ και εσύ. Απλά είμαι λίγο κουρασμένη"

"Καλά δεν σε αδικώ. Τόσοι μήνες δουλειάς δεν είναι λίγο... Αλλά το αποτέλεσμα θα μας δικαιώσει!" λέει ενθουσιασμένη και θα ήθελα να είμαστε μαζί τώρα, αλλά έχω ανάγκη να μείνω μόνη μου.

"Ρε Ζοζεφίνα, χάθηκες! Ξέρω ότι μας έφαγε η δουλειά, αλλά έχουμε καιρό να βρεθούμε τα δύο μας. Θα κανονίσουμε να βγούμε δεν το συζητώ! Και πρέπει να αρχίσουμε να ψάχνουμε ρούχα για την πρεμιέρα. Μην πάρουν όλα τα καλά" αστειεύεται και δαγκώνω το κάτω χείλος μου. Πονάει πολύ, όμως πρέπει να το κρατήσω κρυφό. Και ελπίζω να καταλάβει όταν το μάθει.