Κοντά Στην Θάλασσα

671 51 21
                                    

Ο πιλότος μας ανακοινώνει την άφιξη μας στην Ελλάδα και δένουμε τις ζώνες με τον Αλεξάντερ. Το αεροπλάνο προσγειώνεται, με μια μικρή ανατάραξη που με ταρακουνάει λίγο, αλλά είμαι καλά. Μετά από λίγα λεπτά, ειδοποιούμαστε πως ήρθε η ώρα να κατέβουμε από το αεροπλάνο.

Παίρνουμε κάποιες από τις αποσκευές μας και ένας άντρας μπαίνει μας στέκεται στο τέλος των σκαλιών, περιμένοντας μας να φτάσουμε εκεί.

"Γειά σας. Θα σας βοηθήσω με τις βαλίτσες σας. Απεσταλμένος από το την εταιρεία αεροδρομίου" εξηγεί βιαστικά τον λόγο της παρουσίας του εδώ και μπαίνει μέσα στο αεροπλάνο, ώστε να πάρει και τα υπόλοιπα.

"Όλοι πρέπει να έχουν μάθει πως ο Αλεξάντερ Σέργουντ και η Ζοζεφίνα Ράινχαρτ ήρθαν στην Κρήτη" λέω αγανακτισμένη και ο Αλεξάντερ με βάζει στην αγκαλιά του, μπλέκοντας τα δάχτυλα του στα μαλλιά μου.

"Όλα θα πάνε καλά, μην μου ανησυχείς. Δεν θα αφήσω κανέναν να χαλάσει αυτές τις διακοπές" ψιθυρίζει στο αυτί μου και με φιλάει στα μαλλιά.

Ο νεαρός επιστρέφει με τα πράγματα μας και κατευθυνόμαστε μέσα στο κτίριο που στεγάζει το αεροδρόμιο, πάντα με προσοχή. Ακόμα και αν ξέρουν για την άφιξη μας, προτιμάμε να κρατάμε προφίλ. Εμπιστεύομαι τον Αλεξάντερ όταν μου λέει πως όλα θα πάνε καλ–

Ο Χριστός και η Παναγία!

Έξω από το αεροδρόμιο, έχουν στηθεί εκατοντάδες δημοσιογράφοι και με το που μας βλέπουν, τα φλας αρχίζουν να πέφτουν σαν βροχή. Οι ερωτήσεις τους, η μία μετά την άλλη και πιο αδιάκριτες από ποτέ. Μας έχουν στριμώξει στο κέντρο και με μεγάλη δυσκολία καταφέρνουμε να φτάσουμε μέχρι το αμάξι. Ο Αλεξάντερ με έχει στην αγκαλιά του όλη αυτήν την ώρα. Με προστατεύει από όλο αυτό... Ενώ και οι δύο ξεοριμε, πως τα πράγματα θα είναι έτσι από εδώ και πέρα. Δεν... Δεν το αντέχω αυτό! Δεν θα έχουμε ξανά προσωπικό χώρο;!

Μπαίνουμε μέσα στο αμάξι, αφού ο νεαρός έχει βάλει όλα τα πράγματα μας στο αμάξι. Ο Αλεξάντερ βάζει γρήγορα μπροστά το αμάξι και πατάει το γκάζι, ξεκινώντας με μεγάλη ταχύτητα.

Θεέ μου... Έτσι θα είναι οι πρώτες μου διακοπές με τον Αλεξάντερ;

[...]

"Ει τι έχεις;" με ρωτάει ενώ κάθεται δίπλα μου στο κρεβάτι.

Πριν από λίγο φτάσαμε στο σπίτι μου κλείσαμε. Δεν θέλαμε να μείνουμε σε ξενοδοχείο. Ένα σπίτι νομίζω είναι πιο διακριτικό. Παραδοσιακό, κρητικό σπίτι. Πετρόχτιστο με παρκέ. Έχει μια κουζίνα, ενωμένη με το σαλόνι, ένα μεγάλο μπάνιο και το δωμάτιο μας. Απλά υπέροχο. Και η ιδιοκτήτρια υποσχέθηκε πως δεν θα πει τίποτα. Η κατοικία θα μείνει μυστική για όσο καιρό μείνουμε εδώ. Μας πρόσφερε και ένα καλάθι με λάδι, χειροποίητα μπισκότα και γλυκά του κουταλιού, μαζί με ένα μπουκάλι ρακί.

𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️Where stories live. Discover now