𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Διακοπές

Josephine's POV

"Μου υπόσχεσαι πως θα με πάρετε μαζί σας την άλλη φορά;" με ρωτάει η μικρή μου αδερφή και σκουπίζω τα δάκρυα της.

Η Λούνα στεναχωρήθηκε αρκετά όταν της ανακοινώσαμε πως εγώ και ο Αλεξάντερ θα πάμε στην Ελλάδα για λίγες μέρες. Ξέρω πολύ πως και εκείνη ονειρεύεται να πάει, όπως να ταξιδέψει και γενικά παντού. Δεν το παραδέχεται βέβαια, αλλά το ξέρω. Έτσι ήμουν και εγώ στην ηλικία της. Άκουγα για ταξίδια και πέταγα από την χαρά, ασχέτως που δεν μπορούσα να το κάνω ποτέ μου. Τουναντίον, πείσμωνα όλο και περισσότερο. Θα τα κατάφερνα. Και έφτασε η μέρα που θα πάω το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό. Λατρεύω τα ταξίδια.

Δεν ξέρω όμως... Είναι εγωιστικό που χαίρομαι, επειδή θα είμαι μόνο με τον Αλεξάντερ; Αφήνω πρώτη φορά την αδερφή μου για το μεγάλο διάστημα και ανησυχώ. Θα είναι καλά; Και αν με χρειαστεί και εγώ δεν είμαι εκεί; Δεν θέλω να την πληγώνω, αλλά... Έχω πολύ ανάγκη να πάω αυτό το ταξίδι. Μαζί με τον άντρα που αγαπώ. Αισθάνομαι πως χρειάζεται να το κάνω για τον εαυτό μου.

Δεν μου αρέσει να την βλέπω έτσι... Όμως ίσως ήρθε να αρχίσει να ανεξαρτητοποιείται. Κάναμε τα πάντα μαζί σχεδόν δέκα χρόνια τώρα, όμως τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν. Σταδιακά μεν, αλλά πρέπει. Σε δύο μήνες, η Λούνα θα πάει ξανά στο σχολείο. Και πολύ πιθανόν, να είμαι και εγώ κάθε μέρα στην δουλειά. Δεν θα είμαστε πια μαζί όλη την ώρα.

Θεέ μου... Η ζωή μας άλλαξε και πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε, για να τα βγάλουμε πέρα.

"Φυσικά μωρό μου. Μια Ράινχαρτ πάντα κρατάει τον λόγο της. Θα σου φέρω και δώρα από την Ελλάδα" της απαντάω και με κάνει μια σφιχτή αγκαλιά.

Την ίδια κίνηση, κάνει και στον Αλεξάντερ, ο οποίος δεν χάνει ευκαιρία να παίξει μαζί της. Και μετά από το χθεσινό που το είπε, πετάει στα σύννεφα. Είμαι σίγουρη τώρα πια, πως ο Αλεξάντερ θα μπορούσε να γίνει ο τέλειος πατέρας για την αδερφή μου, αφού η ίδια... Δεν γνώρισε ποτέ τον βιολογικό της.

"Να με πάρεις όταν φτάσετε ε;" μου λέει η Νατάσα της χαμογελάω.

"Φυσικά" της απαντώ.

"Λοιπόν, έλα Λούνα. Πρέπει να φύγουμε" της φωνάζει η Μαργαρίτα και η Λούνα τρέχει κοντά της.

Ο Κρις βγαίνει από το αεροπλάνο και έρχεται προς το μέρος το δικό μου και του Αλεξάντερ.

"Εντάξει με τα πράγματα. Όλα τακτοποιημένα. Έτοιμοι να φύγετε και οι δύο. Κάντε την. Και να θυμάστε πως το επόμενο ταξίδι θα είναι με όλους μας. Έχω χρόνθα να ταξιδέψω με τον αδερφό μου από τα φοιτητικά χρόνια. Αλεξ, θυμάσαι εκείνο το πενταήμερο στις Μπαχάμες; Εκείνες τις Ρωσίδες τουρίστριες; Ήταν τέλειες!" αποκρίνεται ο Κρις και κερδίζει ένα δολοφονικό βλέμμα από την Νατάσα.