𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Η Άλις

Τελείωνω με την εξιστόρηση των όλων όσων έμαθα τον τελευταίο καιρό και ακουμπάω το σώμα μου στην πλάτη της πολυθρόνας, ώστε να χαλαρώσω. Μιλούσα ακατάπαυστα για περίπου τριάντα λεπτά, παίρνοντας ελάχιστες ανάσες. Είπα τα πάντα, με κάθε λεπτομέρεια, χωρίς να παραλείψω τίποτα. Η ανάγκη μου να βρω την αλήθεια είναι πολύ μεγαλύτερη από την ανάγκη μου για οξυγόνο.

Η Άλις με κοιτούσε όλη την ώρα, χωρίς να με διακόψει ούτε μια φορά. Βέβαια, αυτό ήταν καλό, διότι όσο μιλούσα, μπορεί να μπέρδευα αυτά που έλεγα.

Είναι πολύ καλή ακροάτρια πάντως από ότι έχω καταλάβει. Πρώτη φορά στην ζωή μου μίλησα για αυτήν σε ένα άτομο που γνώρισα τόσο νωρίς. Της εξήγησα τα πάντα, μιας και ήταν απαραίτητο να ξέρει. Μου... Μου έβγαλε εμπιστοσύνη. Αν γινόταν, θα της έλεγα ακόμα περισσότερα. Όμως αυτήν την στιγμή, προέχουν άλλα.

"Κατάλαβα... Ζοζεφίνα, σου υπόσχομαι πως θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ για να σε βοηθήσω. Είμαι υπεύθυνη για αυτό το μέρος δέκα χρόνια τώρα και τέτοια υπόθεση δεν έχω συναντήσει. Μην ανησυχείς, θα τον βρούμε τον αδερφό σου" μου λέει και ξεφυσάω.

"Σε ευχαριστώ πολύ Άλις. Αλλά θα είναι δύσκολο. Μιλάμε για τριάντα χρόνια πριν"

"Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Θα κάνουμε το αδύνατο δυνατό. Το παραδέχομαι ότι θα χρειαστεί καιρός, όμως θα τα καταφέρουμε" με διαβεβαιώνει και ακουμπάει τις παλάμες της πάνω στα χέρια μου, βοηθώντας με να ηρεμήσω.

Νιώθω πολύ άνετα μαζί της. Εύχομαι να μπορούσα να μείνω κι άλλο, όμως πρέπει να γυρίσω στο σπίτι. Θέλω να περάσω λίγο χρόνο με την Λούνα και να της πω όλες τις εξελίξεις. Αδημονεί να μάθει αν βρίσκομαι ένα βήμα πιο κοντά στο να βρω τον μεγάλο μας αδερφό. Χαίρομαι πολύ που είναι θετική σε αυτήν την ιδέα. Με αυτό το σκεπτικό άλλωστε αποφάσισα να της μιλήσω από την πρώτη στιγμή που επιστρέψαμε. Είναι μεγάλη πια και κάποια πράγματα είναι σε θέση να τα καταλάβει. Σαφώς και δεν ξέρει όλες τις λεπτομέρειες, διότι δεν παύει να είναι παιδί. Ίσως τις μάθει κάποτε, αλλά δεν νομίζω ότι χρειάζεται κιόλας. Δεν είναι ανάγκη να βαρύνει η παιδική της ψυχούλα.

"Σε ευχαριστώ πολύ Άλις. Η προθυμία σου να με βοηθήσεις, σημαίνει πολλά για εμένα" της λέω καθώς βγαίνουμε από το γραφείο της και διασχίζουμε τον διάδρομο, οδεύοντας προς την έξοδο.

"Ορκίστηκα πως θα προσφέρω πάντα βοήθεια όπου μπορώ. Και όσους την αξίζουν φυσικά. Εσύ είσαι σίγουρα ένας άνθρωπος που το αξίζει Ζοζεφίνα. Το κατάλαβα από την πρώτη στιγμή που σε είδα, αλλά και με αυτά που μου διηγήθηκες" μου λέει και την χαμογελάω. Λίγοι άνθρωποι στις μέρες μας λένε τόσο καλά λόγια.