𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Θα Με Παντρευτείς;

Ανοίγω τα μάτια μου και βάζοντας αντίσταση πάνω στο στρώμα, ανακάθομαι στο κρεβάτι μας. Τεντώνω κάθε σημείο του σώματος μου, ώστε ο οργανισμός μου για ακόμα μια φορά να καταλάβει πως πρέπει να αναγκαστικά να σηκωθεί.

Χθες, είδα τον Αλεξάντερ λίγο αγχωμένο. Δεν μου μιλούσε και πολύ και πρώτη φορά τον είδα να έχει αφήσει το φαγητό της Μαργαρίτας στο πιάτο. Και το βράδυ, πριν μας πάρει ο ύπνος, με είχε όλη την ώρα στην αγκαλιά του, χαϊδεύοντας τον ώμο μου και φιλώντας με συνεχώς στα μαλλιά. Με χαλάρωνε αυτό αλλά μου φάνηκε και κάπως περίεργο. Συνήθως δεν περνάμε έτσι το βράδυ... Δεν με χάλασε πάντως.

Βάζω το χέρι μου στην άλλη μεριά του κρεβατιού μας, αλλά καταλαβαίνω πως είναι άδειο. Το κομμάτι αυτό είναι στρωμένο και το μαξιλάρι στην θέση του.

"Αλεξάντερ;" λέω και ανακάθομαι στο κρεβάτι, τρίβοντας τα μάτια μου και βγάζοντας τις ελάχιστες τούφες μπροστά από τα μάτια μου.

Ξαφνικά, η πόρτα του δωματίου ανοίγει και στο δωμάτιο μπαίνουν ο Αλεξάντερ και η αδερφή, κρατώντας στα χέρια της έναν καμβά.

"Να ζήσεις Ζοζεφίνα και χρόνια πολλά! Μεγάλη να γίνεις με άσπρα μαλλιά! Παντού να σκορπίσεις της νιότης το φως! Και όλη να λένε να μια σοφός!" τραγουδάνε μαζί και η Λούνα ανεβαίνει στο κρεβάτι, αγκαλιάζοντας με σφιχτά.

Είμαι σε σοκ! Μόνο εγώ είχα ξεχάσει πως είναι τα γενέθλια μου;! Ειλικρινά, δεν θυμόμουν τίποτα! Συμβαίνουν τόσα πολλά πράγματα αυτόν τον καιρό... Που η οποιαδήποτε γιορτή φαίνεται τόσο ασήμαντη και τόσο μικρή... Δεν θυμάμαι πότε γιόρτασα γενέθλια τελευταία φορά, για να λέω την αλήθεια. Ούτε μου έρχεται στην μνήμη κάποια έκπληξη που μου έκαναν τα τελευταία χρόνια.

"Δεν σας πιστεύω!" τους λέω γελώντας και φιλάω την αδελφή μου σε όλα τα σημεία του κεφαλιού της, καθώς ο Αλεξάντερ σκάει το πιο πλατύ χαμόγελο που έχω δει ποτέ, παρατηρώντας μας.

"Χρόνια πολλά αδερφούλα μου! Σου έφτιαξα αυτό" λέει και μου δίνει τον καμβά, κατεβαίνοντας από πάνω μου.

Αντικρίζω μια υπέροχη εικόνα, καταλαβαίνοντας για ακόμα μια φορά πόσο ταλέντο έχει η μικρή μου αδερφή στην ζωγραφική. Τα φτιάχνει όλα με τέτοιο τρόπο, ώστε να μοιάζουν αληθινά. Σαν να προσπαθεί με τον τρόπο της, να με βάλει στον δικό της κόσμο για να ταξιδέψουμε παρέα. Στην εικόνα, έχει αποτυπώσει τρεις ανθρώπους, εκ των οποίων ο ένας είναι ένα μικρό κοριτσάκι με κόκκινα μαλλιά και βρίσκεται στην μέση. Όλοι μαζί, κάθονται αγκαλιά στην άμμο και κοιτάζουν το ηλιοβασίλεμα. Και αυτή η υπέροχη οικογένεια... Είμαστε εμείς.