𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Στις Φτωχογειτονιές

Josephine's POV

1 εβδομάδα μετά...

"Έλα τώρα βρε Ζοζεφίνα μου. Κάτι θα βρείτε να κάνετε. Από τις ιδέες που στάλθηκαν, καμία δεν καλή;" με ρωτάει η Νατάσα, ενώ τακτοποιεί τις νέες συσκευασίες καλλυντικών που έφτασαν πριν δύο μέρες.

Η αλήθεια είναι πως έχουμε λάβει πολύ καλές προτάσεις για ταινίες βασισμένες σε αληθινά γεγονότα, αλλά και ιδέες από θαυμαστές. Ο ένας παραγωγός μετά τον άλλον, μας παίρνουν τηλέφωνο και προτείνουν την μια πρόταση μετά την άλλη. Πολλοί σκηνοθέτες και σεναριογράφοι- ερασιτέχνες κάποια από αυτούς- μας επισκέφθηκαν αυτές τις μέρες και ο Αλεξάντερ πέρασε ατελείωτες ώρες στο γραφείο, συζητώντας μαζί τους. Έχουμε να έρθουμε κοντά σωματικά κάπου στις τέσσερις μέρες. Ίσως σε κάποιους να φαίνεται λίγο, αλλά για εμάς, για εκείνον δηλαδή, είναι σαν ένας αιώνας. Έχουν δυσκολέψει πολύ τα πράγματα...

"Όλες ήταν καλές Νατ. Το θέμα είναι πως εμείς θέλουμε κάτι το πρωτότυπο. Ο Αλεξάντερ θέλει κάτι διαφορετικό για την εταιρεία. Μια αλλαγή, πως να το πω. Σαφώς και όλα όσα είδαμε ήταν εξαιρετικά αλλά... Και εμένα δεν με εμπνέουν ιδιαίτερα να σου πω την αλήθεια" της εξηγώ και αφήνει κάτι τις κούτες. Τραβάει την καρέκλα δίπλα μου και κάθεται σε αυτήν.

"Ζοζεφίνα, γιατί νομίζω πως έχεις βάλει λίγο το χεράκι σου για να καθυστερήσει η επιλογή; Μου είπες για στην συμφωνία που κάνατε με τον Αλεξάντερ και ξέρω ότι όταν καταλήξετε στο επόμενο πρότζεκτ, θα πάτε στο Σαν Φρανσίσκο, για να επισκεφθείς τον πατέρα σου στην φυλακή. Προσπαθείς να το αποφύγεις, έτσι δεν είναι;" ρωτάει, κοιτώντας με στα μάτια και ξεφυσάω, σαν να της απαντώ.

Θέλω να είμαι ειλικρινής... Ναι, προσπαθώ να καθυστερήσω αυτό το ταξίδι όσο περισσότερο μπορώ. Από την μία, θέλω να επιστρέψω στο σπίτι μου. Εκεί που μεγάλωσα. Εκεί βρίσκονται οι συγγενείς μου, από την μεριά της μητέρας μου. Και τι δεν 'δινα για να πάρω μια ακόμα αγκαλιά την γλυκιά μου γιαγιά... Όμως η επιθυμία να μην αντικρίσω αυτό το άγριο βλέμμα, εκείνα τα σκούρα μάτια, από τα οποία πάντα ξεχείλιζε το μίσος... Υπερτερεί κατά πολύ. Και δεν καταλαβαίνω. Γιατί θέλει ο πατέρας μου να με δει μετά από τόσα χρόνια; Τι μπορεί να θέλει από εμένα; Πάντως συγχώρεση το αποκλείω. Η μητέρα μου είχε μόνο μια φορά να τον επισκεφθεί... Και γύρισε στο σπίτι με δάκρυα στα μάτια. Ποτέ δεν μου είπε τον λόγο, αλλά την άκουσα να μιλάει με τον πατριό μου. Έλεγε συνέχεια πως έχασε τα πάντα εξαιτίας του... Και ας μην κατάλαβα ποτέ τι σημαίνει αυτό.