𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Γιατί;

Josephine's POV

2 μήνες μετά...

Το φθινόπωρο έχει μπει πια για τα καλά. Όπου να 'ναι, θα είναι μέσα Οκτωβρίου. Αυτήν την περίοδο, φυσάει πολύ πιο έντονα από ότι στις αρχές τις εποχής και κάνει αρκετή ψύχρα. Τα φύλλα των δέντρων έχουν πάρει τα πιο όμορφα, φθινοπωρινά χρώματα που κάποιος θα μπορούσε να δει. Είναι η αγαπημένη μου εποχή, όπως και η άνοιξη. Η κατάσταση στον καιρό, είναι και κρύο και ζέστη. Όλα μαζί, χωρίς κάτι να σε κουράζει. Λατρεύω αυτήν την μίξη.

Στην εταιρεία επικρατεί μια μικρή αναστάτωση. Ακόμα δεν έχουμε βρει κάποιο νέο σενάριο για ταινία και τα πράγματα έχουν δυσκολέψει. Έχουν δημιουργηθεί αρκετοί καυγάδες και πρέπει να βρεθεί μια λύση γρήγορα. Δεν το δέχομαι η Sergud Studios να πάρει την κάτω βόλτα τώρα.

Το καλό μέσα σε όλα αυτά... Είναι πως με τον Κρις έχουμε έρθει αρκετά κοντά. Με ενθουσιάζει πολύ να δουλεύω μαζί του. Μετά από μερικές εβδομάδες που έκανε δοκιμαστικό, ο Αλεξάντερ αποφάσισε να τον κρατήσει. Δεν περίμενα να αποκτήσω κολλητό στα τριάντα μου. Μου μίλησε και για το παρελθόν του. Σοκαρίστηκα όταν έμαθα πως είναι υιοθοτημένος, αλλά αν του ίδιου δεν του κάνει κάποια διαφορά, τότε δεν κάνει και σε εμένα. Οικογένεια δεν είναι το αίμα... Αλλά οι άνθρωποι που έχεις ζήσει όλη σου την ζωή μαζί τους και έχετε δημιουργήσει τις πιο όμορφες αναμνήσεις.

"Ει Ζοζεφίνα. Δεν με ακούς; Σου μιλάω τόση ώρα. Όλα καλά;" με ρωτάει η Μαργαρίτα, διακόπτωντας τις σκέψεις μου.

Πρέπει να σταματήσω να χάνομαι σε αυτές, διότι χάνω κάθε επαφή με την πραγματικότητα.

"Μια χαρά Μαργαρίτα μου" της απαντώ και της χαμογελάω, ενώ αυτή με χαϊδεύει απαλά στον ώμο.

"Αφού το λες... Να σου πω, μπορείς να κόψεις εσύ την σαλάτα, ώστε να τελειώσω εγώ με το φαγητό; Θα έρθει όπου να 'ναι Η Λούνα μας και δεν έχουμε καν στρώσει το τραπέζι" λέει πανικοβλημένη και βγάζει το ταψί από τον φούρνο.

"Πάω να στρώσω εγώ κορίτσια. Τελειώστε εσείς. Θα το πω και στα αγόρια να βοηθήσουν" καθησυχάζει την Μαργαρίτα και παίρνει τα πράγματα στα χέρια της, αποχωρώντας από την κουζίνα.

Η Μαργαρίτα, μέσα σε αυτούς τους μήνες που ζούμε εδώ, έχει έρθει πολύ κοντά με την Λούνα. Περνάνε άπλετο χρόνο μαζί, όπως ακριβώς και με τον Αλεξάντερ. Τις ώρες που είμαστε στην δουλειά, πηγαίνουν μαζί βόλτες, παίζουν, ζωγραφίζουν και τώρα που η μικρή έχει ξεκινήσει στο καινούργιο της σχολείο, την βοηθάει πολύ στα μαθήματα. Μου αρέσει που η Λούνα δέχεται τόση αγάπη. Και που τα παιδιά την έχουν λατρέψει. Η μικρή αδερφή μου έχει ανάγκη από την οικογενειακή αγάπη. Από έναν πατέρα... Και ξέρω πως αυτός είναι ο Αλεξάντερ. Έχουν αναπτύξει μια τέτοια σχέση, αυτό πιστεύω εγώ.