𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Ταξίδι Μαζί

Alexander's POV

Βάζω τους φακέλους στο συρτάρι μου, γνωρίζοντας πως το βλέμμα του μικρού μου αδερφού, του Κρις, με καίει εδώ και πάρα πολύ ώρα.

Μα καλά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί επιμένει. Η απόφαση μου ήταν σαφέστατη και δεν αλλάζει. Είναι οριστική και αμετάκλητη. Είναι ο μικρός που αδερφός και μου κάνει εντύπωση που μου ζήτησε κάτι τέτοιο.

"Έλα ρε αδερφούλη!" συνεχίζει να με παρακαλάει πιο έντονα και πραγματικά αγανακτώ με την αυτήν του την επιμονή. Αλλά ο Κρις είναι πολύ πεισματάρης. Όσο ξεκάθαρος και αν προσπαθήσεις να είσαι μαζί του, αυτός δεν θα σε αφήσει στην ησυχία σου μέχρι να πεις ναι σε αυτό που σου ζήτησε.

"Κρις, η κουβέντα έχει λήξει ώρα τώρα. Δεν καταλαβαίνω γιατί συνεχίζεις. Και ακόμα περισσότερο, δεν καταλαβαίνω πως σου ήρθε αυτή η ιδέα" τον ρωτάω παραηξενεμένος και αφήνει μια ανάσα, με τα καφέ μάτια του να παραμένουν καρφωμένα πάνω μου.

"Μα ρε Αλεξάντερ, ως πότε θα ψάχνεις; Είσαι χωρίς γραμματέα εδώ και τόσες εβδομάδες. Έχεις ανάγκη από έναν. Έχω κάνει τις απαραίτητες σπουδές και αποκτήσει όλα τα προσόντα που χρειάζονται. Στο κάτω κάτω, δεν θα είναι για πάντα. Μόνο μέχρι να βρεις έναν μόνιμο για την θέση. Έλα, έχω ανάγκη για δουλειά αυτήν την περίοδο και εσύ χρειάζεσαι βοήθεια για να τρέξεις πολλά θέματα. Δεν μπορείς να τα κάνεις όλα μόνος σου" λέει και ξεφυσάω, γνωρίζοντας πως έχει δίκιο.

Από τότε που έδιωξα την Νάταλι, επικρατεί ένας χαμός μέσα στην εταιρεία. Έχω καταφέρει να τα φέρω βόλτα τα πράγματα ως τώρα, αλλά δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα το κάνω. Δεν μπορώ να τα καταφέρω όλα μόνος μου, συμφωνώ σε αυτό. Και όντως, δεν γίνεται να το κάνω για πάντα. Αλλά να προσλάβω τον αδερφό μου... Ως γραμματέα μου; Που ακούστηκε αυτό; Δεν... Δεν το θεωρώ και πολύ σωστό.

"Κρις, η μεγάλη μας αδερφή δουλεύει στο σπίτι μου ως οικιακή βοηθό μου. Η κοπέλα μου δουλεύει στην Sergud Studios. Να βάλω και εσένα να δουλέψεις για εμένα;"

"Γιατί όχι; Θα περνάμε και χρόνο μαζί. Θα σε ξεκουράζω κιόλας. Ελα, μην το σκέφτεσαι. Σε συμφέρει. Και τους δύο μας συμφέρει. Πάρε με δοκιμαστικά, αν πιστεύεις ότι δεν μπορώ να ανταπεξέλθω" μου απαντάει και αισθάνομαι ότι έχω αρχίσει να το σκέφτομαι σοβαρά.

Ίσως... Ίσως αξίζει να το τολμήσω. Και όπως μου βγει. Στο κάτω κάτω, δεν γίνεται να ψάχνω γραμματέα για πάντα. Τώρα πρέπει να αρπάξω την ευκαιρία και ταυτόχρονα να συνεχίσω να ψάχνω, απλά με πιο αργούς ρυθμούς και χωρίς να αγχώνομαι.