𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Απαγωγή... Ξανά;

Josephine's POV

1 μήνα αργότερα...

Μετά από εκείνο το βράδυ, ήθελα να πιστέψω πως το μήνυμα που στάλθηκε στο κινητό του Αλεξάντερ, ήταν απλώς μία φάρσα. Ένα κακόγουστο αστείο, το οποίο κάποιος θεώρησε ότι άξιζε τον κόπο να κάνει. Θα το προτιμούσα χίλιες φορές αυτό... Περισσότερο από τα υπόλοιπα που ακολούθησαν ύστερα αυτόν τον μήνα. Πλέον, κάθε δόνηση που ακούμε στο κινητό του, ισοδυναμεί με μία σουβλιά πόνου στο στομάχι. Ο πανικός τότε επικρατεί και χρειάζεται πολύ ώρα, μέχρι να καταφέρω να συνέλθω... Μόνο τα γέλια των παιδιών και οι αγκαλιές του Αλεξάντερ, καταφέρνουν να με ηρεμήσουν έστω και προσωρινά. Η μόνιμη εγκατάσταση στο σπίτι, έχει βοηθήσει πάρα πολύ.

Και εκτός από αυτό. Αντιμετωπίζω ένα ακόμα θέμα. Ίσως όχι δυσάρεστο, αλλά εξίσου σημαντικό. Με βασανίζουν ναυτίες σχεδόν κάθε μέρα και ζαλίζομαι συνεχώς. Είμαι περισσότερο ευαίσθητη στο κρύο από ότι σε κανονικές συνθήκες και με ταλαιπωρεί ακόμα και η πιο απλή διαδρομή, από το υπνοδωμάτιο μέχρι το σαλόνι. Ζαλίζομαι σχεδόν κάθε μέρα και παραλίγο να λυποθυμίσω μία φορά, αλλά ευτυχώς ο Αλεξάντερ εμφανίστηκε την κατάλληλη στιγμή. Πιστεύει ότι απλώς είμαι άρρωστη... Αλλά εγώ ξέρω ότι είναι κάτι άλλο. Και την υποψία μου επιβεβαιώνει η καθυστέρηση που έχω αυτόν τον μήνα.

Ούτε στην δουλειά δεν μπορώ να πω και όλο το βάρος για τις τελευταίες προετοιμασίες της για την εβδομάδα μόδας τον Φεβρουαρίου, έχουν πέσει πάνω στην Μαργαρίτα και νιώθω απαίσια. Δεν μου αρέσει που έχει αναλάβει μόνη της έναν τόσο μεγάλο φόρτο εργασίας. Προσπαθώ να της δίνω οδηγίες και απαντώ σε όσα περισσότερα μέιλ μπορώ σχετικά με την δουλειά. Και πάλι όμως, η προσοχή μου αποσπάται διαρκώς.

Βγαίνω από το μπάνιο και κάθομαι στο κρεβάτι, κρατώντας τα δύο τεστ εγκυμοσύνης στα χέρια μου. Και τα δύο είναι θετικά. Προφανώς και θα επισκεφτώ γυναικολόγο, όταν θα μπορώ να βγω και πάλι από το σπίτι, για μία εξέταση... Αυτή η εγκυμοσύνη με τρομάζει. Όχι επειδή δεν την θέλω. Αυτό δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Ίσα ίσα, σκόπευα να συζητήσω με τον Αλεξάντερ μέσα στο επόμενο διάστημα να κάνουμε και ένα δεύτερο παιδί. Οι εξελίξεις όμως των τελευταίων ημερών, ανατρέπουν τα σχέδια μου από ό,τι φαίνεται. Είναι η πιο ακατάλληλη στιγμή να μεγαλώσει η οικογένεια μας. Και όσο θυμάμαι τον χαμό της Σιέννας μου πριν τρία χρόνια... Φοβάμαι ακόμα περισσότερο γι' αυτό το μωρό που μεγαλώνει μέσα μου.