𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Κατάλαβε Με

Alexander's POV

Η Ζοζεφίνα ακόμα δεν έχει επιστρέψει και ανησυχώ. Μου έστειλε μήνυμα πριν κάποιες ώρες πως θα αργήσει να έρθει για το ραντεβού μας, αλλά έχει νυχτώσει έξω και δεν μου έχει ξαναστείλει. Ούτε στις κλίσεις μου απαντάει. Ακόμα στην Μαργαρίτα δεν απάντησε, την οποία έβαλα να της τηλεφωνήσει.

Δεν με νοιάζει για το ραντεβού. Απλώς η συμμορία του μυστηριώδη αγοραστή μας, με απειλεί με τις ζωές της οικογένειας μου. Ελπίζω μόνο να μην είναι κάπου μόνη της. Και σίγουρα σε ένα σημείο με πολύ κόσμο.

Βγαίνω από το δωμάτιο μας και προτού κατέβω στον κάτω όροφο, στέκομαι έξω από το δωμάτιο της Λούνας και μέσω της σχισμής που σχηματίζει η πόρτα, την παρατηρώ.

Κάθεται στο μικρό σκαμπό της και κρατώντας μια παλέτα με χρώματα, ζωγραφίζει ένα τοπίο με το πινέλο που κρατάει στο άλλο χέρι της. Σιγοτραγουδάει κάποιους στίχους, αλλά δεν μπορώ να ακούσω καλά από πιο τραγούδι. Ανακατεύει τα χρώματα, δημιουργώντας πολλούς συνδυασμούς, ώστε να πετύχει το αποτέλεσμα που θέλει.

Κάπως έτσι κάνει και η Ζοζεφίνα μου. Η Λούνα προσπαθεί πολύ να της μοιάσει. Το έχω παρατηρήσει αρκετές φορές. Διαλέγει παρόμοια ρούχα, ζωγραφίζει με τα χρώματα που χρησιμοποιεί και η αδερφή της... Είχε προσφερθεί μέχρι και να βοηθήσει με την προετοιμασία των ρούχων για το ντοκιμαντέρ. Η Ζοζεφίνα βέβαια δεν την άφησε να ασχοληθεί σοβαρά, αλλά της ζήτησε την άποψη της και έφτιαξαν μαζί κάποια αρχικά πλάνα. Ένιωθα ευτυχισμένος, βλέποντας την κόρη μου και την γυναίκα που αγαπώ να περνάνε χρόνο μαζί.

Κατεβαίνω τα σκαλιά και πάω προς την κουζίνα. Εκεί, βλέπω την Μαργαρίτα να κόβει λαχανικά και το φούρνο αναμμένο. Υποθέτω μόλις έβαλε το φαγητό να ψήνεται και τώρα ετοιμάζει την σαλάτα.

Βάζω ένα ποτήρι νερό και κάθομαι σε ένα σκαμπό απέναντι της, αλλά δεν μου ρίχνει ούτε μια ματιά, ενώ σίγουρα έχει καταλάβει την παρουσία μου.

"Τι καλό μας έφτιαξες;" ρωτάει, αλλά αντί να μου απαντήσει, ρίχνει τα λαχανικά στο μπολ και συνεχίζει να κάνει την δουλειά της.

"Μαργαρίτα, όλα καλά;" μου ρίχνει ένα άγριο βλέμμα, κόβοντας ασταμάτητα.

Με έχει στην μπούκα τρεις μέρες τώρα. Αποφεύγει να μου μιλήσει όταν βρει ευκαιρία, με αγνοεί όταν βρισκόμαστε αναγκαστικά στον ίδιο χώρο και δεν μου απευθύνει καθόλου τον λόγο, όταν καθόμαστε να φάμε και συζητάμε. Και αν επιμείνω να της μιλάω, το μόνο που κερδίζω είναι δολοφονικά βλέμματα. Θέλω να πω, και η Ζοζεφίνα δεν έχει την καλύτερη διάθεση, όμως δεν με αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι. Η Μαργαρίτα το ξεκίνησε όλο αυτό... Από το βράδυ του δείπνου.