𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Παιχνίδια Στο Νερό

Δεν μπορώ ούτε τα μάτια μου ανοίξω. Τα αισθάνομαι πολύ... Βαριά. Το κεφάλι μου πάει να σπάσει από τον πόνο. Υποφέρω. Θεέ μου, δεν πρέπει να πιω τόσο ξανά. Αφού δεν το σηκώνω, γιατί να το κάνω.

Παρόλα αυτά... Το αισθάνομαι ότι είμαι στην αγκαλιά του. Εκεί που νιώθω εκατό τα εκατό ασφάλεια. Εκεί που ξέρω πως, σε όποια κατάσταση και αν βρίσκομαι, πάντα θα με περιμένει ο άνθρωπος που αγαπώ.

Καταφέρνω να ανοίξω τα μάτια μου αντικρίζω το μαύρο ύφασμα από το φόρεμα μου να κρέμεται στο κάθισμα και να είναι σκισμένο. Τα ρούχα μας γενικώς είναι πεταμένα σε όλο το αμάξι. Για μισό... Γιατί είμαστε μέσα στο αμάξι;! Τι κάναμε και τα ρούχα μου είναι σκορπισμένα σε όλο το αμάξι;!

Μην μου πεις πως...

"Αλεξάντερ;" του λέω ενώ τον σκουντάω, αλλά αντί για απάντηση, παίρνω ένα μουγκρητό.

Μούξινος! Εδώ έχουμε σοβαρό θέμα και αυτός κοιμάται!

"Αλεξάντερ ξύπνα"

Μουγκρίζει ξανά ως απάντηση και τα νεύρα μου με την αναισθησία τιτ ξεπερνάνε το κόκκινο.

"Ξύπνα γαμώ!" του σκουντάω με δύναμη και αυτός ανοίγει απότομα τα μάτια του, καθώς πετάγεται και κοπανάει το κεφάλια του στο εσωτερικό της οροφής. Βγάζει ένα επιφώνημα πόνου, τρίβοντας το κεφάλι του.

"Τι έγινε; Τι πάθαμε; Γιατί... Γιατί έχω φριχτό πονοκέφαλος;" με ρωτάει καθώς ανακαθεται στο κάθισμα.

"Για τον ίδιο λόγο που πονάει και το δικό μου" τον απαντώ και κατεβάζω τα πόδια μου από το κάθισμα, πατώντας πάνω στο μαύρο χαλάκι. Αυτά... Αυτά είναι τα παπούτσια μας και τα εσώρουχα μας.

"Γιατί δεν φοράμε τίποτα;" ρωτάει και κλείνω τα μάτια μου, προσπαθώντας να θυμηθώ την ακολουθία των συμβάντων χθες το βράδυ.

"Μισό! Βγήκαμε για φαγητό, συναντήσαμε τα παιδιά και μετά από λίγο... Αρχίσαμε να πίνουμε και-"

"Μάλλον... Το κάναμε στο αμάξι όσο ήμασταν μεθυσμένοι" διαπιστώνει αντί για εμένα, με απόλυτη χαλαρότητα στην φωνή και τεντώνει το κορμί του, βάζοντας την παλάμη του πάνω στον ώμο μου.

"Δεν το πιστεύω... Το κάναμε στο αμάξι;!" ψελλίζω μέσα από τα δόντια μου και με αγκαλιάζει, αφήνοντας πολλά και γεμάτα τρυφερότητα φιλιά στα μαλλιά μου.

"Αλήθεια τώρα; Δηλαδή, μετά από όλα τα δωμάτια στο σπίτι, το γραφείο, τις τουαλέτες του γραφείου και οποιουδήποτε άλλου μαγαζιού, το δάσος, το σκοτεινό δρομάκι... Περίμενες να μην το κάνουμε στο αυτοκίνητο;" ρωτάει έκπληκτος και με σηκωμένο το φρύδι, χαρίζοντας μου στο τέλος ένα στραβό χαμόγελο.