𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Σε Βρήκα... Αδερφέ

Josephine's POV

Βγαίνω από το δωμάτιο όπου η γιατρός μου έκανε τις απαραίτητες εξετάσεις και μου ανοίγει την πόρτα για το γραφείο της, κάνοντας μου νόημα να περάσω. Ο Αλεξάντερ σηκώνεται από τον καναπέ και τραβάει την καρέκλα απέναντι από το γραφείο της γυναικολόγου, ώστε να κάτσω. Στέκεται από πίσω μου, με τα χέρια του να χαϊδεύουν απαλά τους ώμους μου, ενώ η γιατρός κάθεται στην θέση της.

Ο γλυκός μου... Δεν πήγε καθόλου στην εταιρεία και ξύπνησε νωρίς νωρίς, για να με συνοδεύσει έως εδώ. Δείχνει λίγο κουρασμένος, όμως έχει βάλει στην άκρη την προσωπική του ανάγκη για ξεκούραση, προκειμένου να μην με αφήσει μόνη μου, ούτε για ένα λεπτό. Ανέλαβε τα πάντα αυτός, για να καταφέρουμε να βρούμε σήμερα ραντεβού. Να 'ναι καλά και η Μαργαρίτα μας, που δέχτηκε να βοηθήσει. Η αλήθεια είναι... Πως αισθάνομαι κάπως καλύτερα σε σχέση με χθες. Το στομάχι μου ακόμα με ενοχλεί λίγο, αλλά ίσως είναι κάτι που έφαγα.

"Πρέπει να είχατε πολύ καιρό να κάνετε εξετάσεις δεσποινίς Ράινχαρτ. Παρόλα αυτά, δεν βρέθηκε ίχνος κάποιου προβλήματος με μια πρώτη ματιά που έριξα. Θα ξέρω όμως περισσότερα όταν μελετήσω καλύτερα τα δείγματα που πήρα" μας λέει και ανακουφίζομαι.

Το είχα άγχος πως μετά από τόσο καιρό, ίσως κάτι να μην πήγαινε σωστά με τον οργανισμό μου. Να 'ναι καλά ο Αλεξάντερ και οι δικοί μου άνθρωποι, για την αγάπη και την στήριξη τους.

"Σχετικά με τις ενοχλήσεις στο στομάχι της, έχετε κάτι να μας πείτε;" την ρωτάει ο Αλεξάντερ και ακουμπάω το χέρι, σφίγγοντας το. Αγάπη μου... Ρωτάει πριν από εμένα, μόνο για εμένα.

"Οι εξετάσεις θα δείξουν. Αλλά δεν νομίζω να είναι κάτι ανησυχητικό. Αλλά ότι και αν είναι, είμαστε έτοιμη να αντιμετωπίσουμε το οτιδήποτε. Μην φοβάστε" τον καθησυχάζει και ο Αλεξάντερ με φιλάει στα μαλλιά, κάνοντας το σώμα μου να χαλαρώσει. Όλα θα πάνε καλά, το ξέρω.

Αφού ανταλλάξει μια χειραψία και με τους δυό μας, λέμε το τελικό αντίο και αποχωρούμε από το ιατρείο, νιώθοντας χαρούμενη που πολύ σύντομα, θα ξέρω και επίσημα ότι είμαι καλά. Μας είπαν ότι τα αποτελέσματα τα βγουν σε λίγες μέρες. Θα με πάρει τηλέφωνο για να με ενημερώσει. Όλα παίρνουν τον δρόμο τους και σε αυτό το κομμάτι.

"Πως αισθάνεσαι τώρα αγάπη μου;" με ρωτάει, περνόντας το χέρι του από τους ώμους μου.

"Καλά νομίζω. Δεν με ενοχλεί τόσο πολύ το στομάχι μου. Βέβαια, δεν μπορώ να φάω. Τα πάντα μου φέρνουν αναγούλα"